Από την έρημο τού Νεοπαγανισμού στα "ζώντα ύδατα" τού Χριστού

πηγη: http://www.oodegr.com

Επιστολή που λάβαμε από έναν πρώην Νεοπαγανιστή

Τού Kώστα Α.

Πηγή: Μήνυμα που έλαβε μέλος τής ΟΟΔΕ

Με δάκρυα στα μάτια καθώς μορφοποιώ το παρόν άρθρο, σκέφτομαι όλους εκείνους τους Νεοπαγανιστές, που στις αρχές τής δεκαετίας τού 2000 διαξιφίζονταν μαζί μας στα φόρουμ και έβριζαν την αγία πίστη τού Χριστού μας. Εκείνους τους οποίους εγώ ο ανάξιος θεωρούσα "απολυμένους" και "υιούς γεένης", ξεχνώντας ότι κι εγώ στις αρχές τής δεκαετίας τού '80 υπήρχα υβριστής τής Εκκλησίας τού Χριστού μας. Και μετά από αυτό το μήνυμα που λάβαμε, αναρωτιέμαι μόνο: "Άραγε πόσοι άλλοι απ' αυτούς τους παλιούς γνωστούς, σε λίγες μέρες, φέτος, τα Χριστούγεννα τού 2010, θα προσκυνήσουν ταπεινά μαζί μας τον τεχθέντα Βασιλέα τού σύμπαντος; Και πόσοι άλλοι απ' αυτούς που σήμερα αρνούνται τον αληθινό Θεό, στο τέλος τών ημερών θα σταθούν μαζί Του στον κλήρο τών αγίων αντανακλώντας το δικό Του φως;"

Ευλογημένο το όνομα τού Κυρίου, που "δεν έκανε σε μας σύμφωνα με τις αμαρτίες μας ούτε ανταπέδωσε σε μας σύμφωνα με τις ανομίες μας. Επειδή, όσο είναι το ύψος τού ουρανού επάνω από τη γη, τόσο μεγάλο είναι το έλεός Του σ' αυτούς που Τον φοβούνται. Όσο απέχει η Ανατολή από τη Δύση, τόσο μακριά έστειλε από μάς τις ανομίες μας. Όπως ο πατέρας σπλαχνίζεται τα παιδιά του" (Ψαλμός 103 [102 Ο΄]: 10-13). (Ο κατασκευαστής τής σελίδας).

9-12-2010. Η χαρά μου που σας βρήκα στο Facebook είναι απερίγραπτη. Χωρίς να θέλω να σας κουράσω και να φανώ πληκτικός θα ήθελα να σας αφηγηθώ την προσωπική μου ιστορία, στην οποία εσείς με τα άρθρα σας, αλλά και γενικότερα η ΟΟΔΕ παίξατε τεράστιο ρόλο.

Οι Τελώνες των Ευαγγελίων

Νίκος Παύλου

Θεολόγος-Καθηγητής Δ.Ε.

Οι Τελώνες των Ευαγγελίων

Συμβολή στην ιστορία των χρόνων της Καινής Διαθήκης

Εικόνα: Συλλογή φόρων από τελώνες. (Ανάγλυφο του 2^ου αι. μ. Χ.)

Στην εποχή του Ιησού, τον 10 αι. μ.Χ., έργο των Τελωνών ήταν κυρίως η είσπραξη των τελών, δηλ. των έμμεσων φόρων. Όπως είναι γνωστό πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους ήταν άδικοι και άπληστοι, ενώ αυτά που συνέλεγαν έπρεπε να ικανοποιούν την κρατική εξουσία που τους είχε παραχωρήσει αυτό το έργο, αλλά και τους ίδιους. Εξ αιτίας αυτών, σύμφωνα με πολλούς ερευνητές,(1), θεωρούνταν από την κοινωνία της Παλαιστίνης μισητοί και ξένα σώματα, που δεν ανήκαν στους “υιούς του Αβραάμ” κάτι που κυρίως ισχυρίζονταν οι ιουδαϊκές θρησκευτικές παρατάξεις, (2), ενώ εξισώνονταν με τους αμαρτωλούς , τους εθνικούς και τις πόρνες. Ο Π. Ν. Τρεμπέλας,(3), συνδέει την δυσμενή αντιμετώπιση των τελωνών από τους ευσεβείς Ιουδαίους, με την αργία του Σαββάτου και την επαφή τους με Έλληνες (δηλ. ειδωλολάτρες) εμπόρους την ιερή ημέρα. Όπως γράφει “αι απαιτήσεις του επαγγέλματός των (των τελωνών) καθίστων πρακτικώς αδύνατον την τήρησιν του Σαββάτου (Έλληνες έμποροι διέσχιζον τα σύνορα κατά το Σάββατον και συνεπώς οι τελώναι ώφειλον να ευρίσκονται εκεί κατά την ημέραν ταύτην). Ούτω δε ήσαν εν διαρκεί επαφή μετά του εθνικού κόσμου. Ουδείς ευσεβής Ιουδαίος θα εξέλεγε τοιούτον επάγγελμα”. Παραπλήσια, χωρίς να είναι ακριβώς ίδια, φαίνεται να είναι η θέση του G. B. Caird, ο οποίος συναρτά το κοινωνικό στίγμα των τελωνών με την συνεργασία που είχαν –εξ αιτίας του επαγγέλματός τους- με εθνικούς ανώτερους υπάλληλους και εμπόρους. Παράλληλα και αυτός υπογραμμίζει πως οι άδικοι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν εξασκώντας το επάγγελμά τους (εκβιασμοί ) τους οδηγούσαν στην κοινωνική περιθωριοποίηση.(4)

Η ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΨΕΥΤΟΘΕΩΝ, Ο ΜΟΝΟΘΕΪΣΜΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΘΕΪΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

πηγη: http://antiairetikos.blogspot.com

του Στέλιου Μπαφίτη

Σε αυτό το άρθρο μας, θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στους νεοπαγανιστές στο αν οι αρχαίοι φιλόσοφοι  δέχονταν τα παραμύθια περί πολυθεΐας όπως πρέσβευε η αρχαία εθνική θρησκεία, αν εξασκούσαν στην εθνική θρησκεία ειδωλολατρία και κατ’ επέκταση στα ψευδή επιχειρήματά των αιρετικών Προτεσταντών περί δήθεν συνέχειας της  ειδωλολατρίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού. Θα δούμε τις θέσεις των πολυθεϊστών και θα τις συγκρίνουμε με τις θέσεις τις Εκκλησίας, όπως τις εξέφρασαν οι άγιοι και φωτισμένοι άνθρωποι του Θεού. Για άλλη μια φορά θα διαπιστώσουμε ότι τόσο οι μεν όσο και οι δε, προκειμένου να συκοφαντήσουν (ο καθένας για τους λόγους τους), πέφτουν σε ατοπήματα που τους αποδεικνύουν κενούς και ημιμαθείς. Το άρθρο αποτελείται από τέσσερις θεματικές ενότητες.

Η αρχαιολατρεία ως ατραπός της Νέας Εποχής

Η ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΕΙΑ

ΩΣ ΑΤΡΑΠΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

π. Κυριακού Τσουρού, Δ/ρος Θεολογίας,

 Γραμματέως της Συνοδικής Επιτροπής επί των αιρέσεων.

   Το φαινόμενο της νεο-ειδωλολατρίας ή του νεο-παγανισμού ή της αρχαιολατρίας δεν είναι μόνον Ελλαδικό, αλλά παγκόσμιο. Η Ελλάδα όμως έχει ιδιάζουσες συνθήκες ως προς το θέμα αυτό, ένεκα του αρχαιοελληνικού θαυμαστού παρελθόντος της, το οποίο εντέχνως συνδυάζεται από τους οπαδούς της νέας αυτής τάσεως με την ειδωλολατρία. Η διαφοροποίηση του προβλήματος για την ελληνική πραγματικότητα, σύμφωνα με την γνώμη και ξένων ειδικών, έγκειται στο γεγονός ότι το ρεύμα του νεο-παγανισμού (δηλ. η νεο-ειδωλολατρία) στην Ευρώπη και στην Αμερική κηρύσσει την επιστροφή σε Θεούς ξένους προς την ιστορία και την ταυτότητα των σημερινών λαών των χωρών αυτών. Στην Ελλάδα, αντιθέτως, το σύνθημα είναι επιστροφή στις ρίζες, επαναφορά και επανάνθιση του πατρομήτριου Ελληνικού Πολιτισμού (περιοδικό Διιπετές, Ποιοί είμαστε), με συνθήματα όπως

«Οι Έλληνες μεγαλούργησαν σίγουρα όταν ήταν ειδωλολάτρες» (εφημ. Ειδωλολάτρες). «Για να ξαναγίνει (και θα γίνει) η Ελλάς παγκόσμιο πνευματικό κέντρο, πρέπει να λατρευτούν οι θεοί της. Δεν γίνεται αλλιώς. Είναι συμπαντική ανάγκη» (αυτόθι). Έλληνες! τα πάντα γύρω μας καταρρέουν! Μόνο τα είδωλα σώζουν! - Ελάτε στην ξεχασμένη πάτρια ελληνική θρησκεία μας. Έλληνες ειδωλολάτρες». (φέιγ-βολάν).

Σε μερικά από τα έντυπα του νέου αυτού ρεύματος συναντά κανείς και συνθήματα παράξενα - θα έλεγα ύπουλα- όπως: «Δεν είμαστε αντιχριστιανικοί ούτε μισούμε τους χριστιανούς, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πάτρια θρησκεία μας είναι η ελληνική ειδωλολατρική» (Marie Claire, Δεκ. 1991, σ. 88).

Τί είναι στ' αλήθεια ο νεο-παγανισμός κι απο πού προέρχεται.

Πρόκειται για μια κίνηση που έχει λάβει σοβαρές διαστάσεις τα τελευταία 15 με 20 χρόνια. Διάφοροι τύποι ανθρώπων υποστηρίζουν ότι πρέπει «να στραφούμε στις ρίζες μας» και να επαναφέρουμε την «αρχαία εθνική θρησκεία». Συνδέουν την λατρεία των μυθικών θεοτήτων με την εθνική μας ταυτότητα, ενώ χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα του σύγχρονου marketing, υπόσχονται λύσεις σ' όλα τα προβλήματα του ανθρώπου.

Το κίνημα του νεο-παγανισμού δεν είναι ελληνικό, είναι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ. 
Πίσω από τις ηχηρές προτάσεις του νεο- παγανισμού και γενικότερα της όλης θεωρίας του- η οποία καλεί κάθε έθνος να ξαναλατρέψει τις «παραδοσιακές θεότητες»- πολύ εύκολα διακρίνει κανείς ένα ακόμη καταστροφικό πλοκάμι της «Νέας Εποχής». Τα εθνικά και παραδοσιακά προσχήματα υποθάλπουν την εδραίωση της θεοσοφίας και του αποκρυφισμού, ενώ γίνεται έντονη προσπάθεια να υπονομευτεί πλήρως η χριστιανική θρησκεία (Ορθοδοξία-Καθολικισμός) στο σύνολό της και ασφαλώς και η μουσουλμανική, μιας και θεωρείται παράγωγο της χριστιανικής και της εβραϊκής θρησκείας. το φαιν΄'ομενο αυτό μόνο τυχαίο δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ = ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗ

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει ως έργο Της να οδηγεί τον άνθρωπο στη σωτηρία , να νοιάζεται διαρκώς για την πνευματική προκοπή του και να τον περιφρουρεί από τις ποικίλες πλάνες . Αυτό τον σκοπό υπηρετεί το ενημερωτικό αυτό φυλλάδιο, επισημαίνοντας μια σύγχρονη και επικίνδυνη πλάνη. Πρόκειται για την προσπάθεια επανεμφανίσεως του νεοπαγανιστικού ή νεοειδωλολατρικού φαινομένου, το οποίο εισήλθε δυστυχώς στις σημερινές κοινωνίες , ως προβολή των νεκρών, εδώ και πολλούς αιώνες , πολυθεϊστικών και ειδωλολατρικών θρησκειών.

Με το φυλλάδιο αυτό παρουσιάζουμε με αντικειμενικότητα , απλότητα και υπευθυνότητα το πρόβλημα στους Ορθοδόξους πιστούς , ώστε να γνωρίζουν για την φύση και τις επιδιώξεις του νεοπαγανισμού και να μην παρασύρονται από τις παραπλανητικές επαγγελίες του.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ.

Πρόκειται για ένα πολυποίκιλο θρησκευτικό μόρφωμα , το οποίο ανάγει την καταγωγή του σε αρχαίες πρωτόγονες πολυθεϊστικές θρησκείες και παραδόσεις του απώτερου παρελθόντος .

Επεξηγήσεις για την τιμή προς τον Σταυρό, την ύλη και την Παναγία

Είναι παρατηρημένο το ενδιαφέρον φαινόμενο, σε διάφορα φόρουμ και μπλογκς, να συνασπίζονται Νεο-ειδωλολάτρες με Αιρετικούς, για την αντιμετώπιση τού "κοινού εχθρού" τους, τής αληθούς πίστεως τής Ορθοδοξίας. Και ενώ θα περίμενε κανείς, να μάχονται μεταξύ τους, λόγω τής διαφορετικότητάς τους, τους βλέπουμε να συμπλέουν και να ομονοούν, σε μια προσπάθεια κατά αυτού που φοβούνται περισσότερο, τής ΑΛΗΘΕΙΑΣ τής Εκκλησίας! Από ένα μπλογκ λοιπόν, συλλέξαμε και συμπληρώσαμε στοιχεία, από συζήτηση που έγινε, στην οποία ένας Μάρτυς τού Ιεχωβά και ένας Αθεο-Παγανιστής προσπαθούσαν από κοινού, να κατηγορήσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία για... ειδωλολατρεία! Και κάποιες επεξηγήσεις που δόθηκαν εκεί, θεωρήσαμε ότι θα είναι χρήσιμο να μαζευτούν και να συμπληρωθούν εδώ, ως διαρκής μαρτυρία για όσους ενδιαφέρονται.

1. Αναπολόγητοι για τις καταγγελίες τους περί ειδωλολατρείας 2. Ύλη και μετάδοση της Θείας Χάριτος 3. Η αγιότητα του σχήματος του Σταυρού Α. Το σχήμα τού Σταυρού προσελκύει τη Χάρη Β. Σχήμα ή ύλη τού Σταυρού; Γ. Αγιαζόμενος ή αγιάζων; Δ. Κι αν ο Χριστός πέθαινε διαφορετικά; Ε. Σημαντικοί λόγοι που η θυσία ήταν Σταυρική 4. Ο Σταυρός ως σύμβολο τής Χριστιανικής πίστης 5. Γιατί μιλάμε στον Σταυρό; 6. Εξίσωση Σταυρού και Παναγίας;

Έλληνες σοφοί εναντίον της ειδωλολατρείας...

πηγη:http://eggolpio.blogspot.com

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΌΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ ΣΟΦΟΥΣ.

Αυτά βλέποντας οι μεγάλοι σοφοί της αρχαιότητας απέρριψαν επιδεικτικά την αρχαιοελληνική θρησκεία, την οποία χαρακτήρισαν απαράδεκτη, παράλογη και εν πολλοίς επικίνδυνη για την ανθρώπινη κοινωνία! Όλα σχεδόν τα μεγάλα πνεύματα της αρχαιότητας άσκησαν κριτική και αρνήθηκαν την αρχαιοελληνική ειδωλολατρία. «Κατά τους έξ π.Χ. αιώνας προσεπάθησαν να υπερβούν την πολυθεΐαν, να διαμορφώσουν μίαν ύψηλοτέραν ιδέαν περί πνευματικού θεού, να καθάρουν την έννοια του θείου από όλα εκείνα τα στοιχεία τα όποια είχαν επισωρεύσει ή μυθολογία, ή δεισιδαιμονία και ή πρωτόγονος μαγική σκέψης των μαζών» (Κ. Σπετσιέρη, «Εικόνες Ελλήνων Φιλοσόφων», Αθήνα 1964, σελ. 75). «Οι μεγάλοι "Έλληνες φιλόσοφοι άντιτάχθησαν στην ειδωλολατρική πολυθεΐα και ήγωνίσθησαν, ώστε να καθαρθεί ή έννοια του θείου από το μη θεοπρεπές στοιχείων» (Ν. Βασιλειάδη «Ό Ανθρωπισμός του Χριστιανισμού», Αθήναι 1986, σελ. 48).

ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΚΑΙ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ (Μέ ἱστορικές μαρτυρίες)

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος 
Δρ. Θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας

Βάπτισμα και Νηπιοβαπτισμός

Βάπτισμα

Κατά την ορθόδοξη πίστη η αναγέννηση του ανθρώπου πραγματοποιείται με το άγιο βάπτισμα. Δεν πρόκειται εδώ για το βάπτισμα του Ιωάννη, γιατί αυτό διακρίνεται από το Χριστιανικό  βάπτισμα (Πράξ. ιθ’ 3-5). Το Χριστιανικό βάπτισμα γίνεται εις το όνομα του Πατρός και του υιού και του Αγίου Πνεύματος (Ματθ. κη’ 19) Με το Χριστιανικό βάπτισμα ενδύεται κανείς τον Χριστό, λαμβάνει το Πνεύμα της υιοθεσίας και γίνεται κληρονόμος Θεού και συγκληρονόμος Ιησού Χριστού (Γαλ γ’ 26-29. Ρωμ. η’ 17). Η αγία Γραφή βεβαιώνει πώς δεν υπάρχουν δύο βαπτίσματα για τούς πιστούς το βάπτισμα με νερό, πού ακολουθείται από το άγιο Χρίσμα, είναι ή «άνωθεν αναγέννηση» του Ιω. γ’ 3-5.

Αντιαιρετικά άρθρα

Αναδημοσίευση από: http://egolpio.wordpress.com/2008/07/10/city_of_god/

Ειρήνη:  Γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1975 και ήρθαμε οικογενειακώς στην Αθήνα το 1989 για μόνιμη εγκατάσταση. Οικογένεια Χριστιανική Ορθόδοξη με πολύ θρησκευτική ευλάβεια από τα παιδικά μου χρόνια. Πάντα θυμάμαι τα όμορφα αυτά Χριστιανικά χρόνια, τις Κυριακές στην Εκκλησία, τις γιορτές κλπ.

Παρεκτράπηκα βέβαια από την Ορθή Πίστη το 2005 σε μία ιδιωτική σχολή όπου δίδασκα (είμαι καθηγήτρια πληροφορικής) εδώ στην Αθήνα. Εκεί είχα γνωρίσει μία μαθήτρια μου την Άννα, 4 χρόνια μικρότερη μου σε ηλικία, η οποία ήταν και είναι μέλος της ελευθέρας αποστολικής εκκλησίας πεντηκοστής ( όπως θέλουν νά ονομάζονται ) στην κεντρική «εκκλησία» της Αθήνας.

Για να μπω κατευθείαν στο θέμα μας, η Άννα πολύ σύντομα, δίνοντας μου μία μικρή Καινή Διαθήκη, άρχισε να μου μιλάει για τον Χριστό εξ’ αρχής, και αργότερα μου αποκάλυψε την «εκκλησία» της (την ΕΑΕΠ).

Κάθε μέρα σχεδόν ερχόταν σπίτι μου, η μητέρα μου δεν είχε καταλάβει τίποτα, αντιθέτως σε ένα ευχέλαιο που είχαμε ένα απόγευμα στο σπίτι, η Άννα ήρθε κανονικά, επομένως δεν είχαμε καταλάβει κάτι για τό τι πίστευε.

Με τον καιρό όμως, σιγά-σιγά και ύστερα από έναν εσπερινό που είχαμε πάει μαζί, μου αποκάλυψε την «ταυτότητα» της. Άρχισα πραγματικά στην αρχή να δείχνω ένα ενδιαφέρον για την νέα αυτή «εκκλησία» που μου έλεγε συνέχεια, καί ότι ( δήθεν ) είναι η πρώτη αποστολική εκκλησία.

Βέβαια η πλύση εγκεφάλου πήγαινε σύννεφο!! Μπόρεσε και κατάφερε μέσα σε δύο εβδομάδες να μου αλλάξει την γνώμη για πολλά πράγματα που πίστευα και σεβόμουν. Καλά μιλάμε, είναι φοβερό …;

Θεοτόκος και προτεστάντες...

Θεοτόκος και προτεστάντες...

Η σημασία της άρνησης του όρου: "Θεοτόκος"

Οι περισσότεροι Προτεστάντες στην Ελλάδα αρνούνται να ονομάσουν τη μητέρα του Κυρίου μας "Παναγία" ή "Θεοτόκο". Συγκεκριμένα, λόγω της θεολογικής ρηχότητος που χαρακτηρίζει τις Προτεσταντικές ομάδες στη χώρα μας, δεν μπορούν να αντιληφθούν τη σημασία που έχει το δόγμα των δύο φύσεων σε μία υπόσταση τού Χριστού. Για τους περισσοτέρους από αυτούς, αυτά είναι "ψιλά γράμματα". Με αποτέλεσμα να ΝΕΣΤΟΡΙΑΝΙΖΟΥΝ, αρνούμενοι τον όρο: "Θεοτόκος" για τη μητέρα του Κυρίου μας.

Όσον αφορά όμως την άρνηση από μέρους τους, για τον όρο: "Θεοτόκος", τους θέτει σαφέστατα με το μέρος των αρνητών των δύο φύσεων τού Χριστού! Με άλλα λόγια, όποιος αρνείται τον όρο "Θεοτόκος", αυτομάτως γίνεται ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, γιατί αρνείται τον αληθινό Χριστό, και δέχεται έναν άλλο ΚΙΒΔΗΛΟ Χριστό.

Η Μαρία, Θεοτόκος και Παναγία. Δύο χαρακτηριστικά που ‘’σκανδαλίζουν’’ τους προτεστάντες.

  πηγη — VatopaidiFriend

Στο παρόν άρθρο  θα ασχοληθούμε με το χαρακτηριστικό της ως ‘’Θεοτόκος’’ και ως ‘’Παναγία’’, και με τις απορρέουσες ιδιότητες αυτών των χαρακτηρισμών. Θα παραθέσουμε ορισμένες μαρτυρίες  απ’ο την αρχαία Εκκλησία

και θα δούμε τι αναφέρει η ίδια η Αγία Γραφή.

Τι σημαίνει ‘’Θεοτόκος’’ ?

Ας δούμε τι αναφέρουν οι άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας, και πιο συγκεκριμένα ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός.

Αναφέρει λοιπόν…

‘’Κηρύττουμε μάλιστα ότι η αγία Παρθένος είναι κυριολεκτικά και αληθινά
Θεοτόκος· όπως δηλαδή αυτός που γεννήθηκε απ’ αυτήν είναι αληθινός
Θεός, και αυτή που γέννησε με σάρκα τον αληθινό Θεό είναι πραγματική
Θεοτόκος. Διότι ισχυριζόμαστε ότι γέννησε το Θεό, όχι με την έννοια ότι η
θεότητα του Λόγου έχει την αρχή της απ’ αυτήν, αλλά ότι ο ίδιος ο Θεός
Λόγος, που γεννήθηκε από τον Πατέρα προαιώνια και έξω από το χρόνο και
υπάρχει μαζί με τον Πατέρα και το Πνεύμα άχρονα και αΐδια, αυτός ο ίδιος
τις έσχατες ημέρες για τη δική μας σωτηρία κατοίκησε μέσα στα σπλάγχνα της
και χωρίς μεταβολή σαρκώθηκε και γεννήθηκε απ’ αυτήν….Διότι ο ίδιος ο Λόγος έγινε άνθρωπος, επειδή η Παρθένος τον κυοφόρησε· και προήλθε Θεός μετά την πρόσληψη, καθώς η σάρκα θεώθηκε αμέσως μόλις την προσέλαβε και δημιουργήθηκε, ώστε συγχρόνως να γίνουν και τα τρία, η πρόσληψη, η ύπαρξη και η θέωση της σάρκας από τον Λόγο. Έτσι νοείται και λέγεται Θεοτόκος η αγία Παρθένος, όχι μόνον εξαιτίας της φύσεως του Λόγου, αλλά και εξαιτίας
της θεώσεως της ανθρωπίνης φύσεως, που η σύλληψη και η ύπαρξή τους
έγινε με θαυμαστό τρόπο συγχρόνως’’.

Η Εκκλησία ΠΟΤΕ δεν αποστάτησε

ΠΗΓΗ: http://www.oodegr.com

Μανώλης Καλομοίρης

Αναδημοσίευση από το περιοδικό: "Ερευνητής της Αλήθειας" Νο 30.

Πολλές προτεσταντικές και άλλες σύγχρονες θρησκευτικές κινήσεις σήμερα διατείνονται πως η Εκκλησία που ιδρύθηκε από τον Χριστό και τους αποστόλους, αποστάτησε και δεν διατήρησε την αλήθεια. Με αυτό τον τρόπο προφανώς θέλουν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, αλλά και την πρόσφατη ιστορική εμφάνισή τους στους τελευταίους έναν ως πέντε αιώνες. Οι κινήσεις που μιλάνε για την αποστασία της Εκκλησίας περιλαμβάνουν πολλές προτεσταντικές εκκλησίες, τους Αντβεντιστές, τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, τους Μορμόνους, αλλά ακόμη και… τους Μουσουλμάνους!

Οι ισχυρισμοί των Προτεσταντών Μια μεγάλη αντίφαση Αντιρρήσεις με "αποδεικτικά" εδάφια Η Εκκλησία δεν μπορεί να αποστατήσει Θαυμάσια παραδοχή ενός Ευαγγελικού λόγιου Δείχνει αποστασία η εύνοια της πολιτικής εξουσίας;

Οι ισχυρισμοί των Προτεσταντών

   Θα παραθέσουμε μερικούς από τους ισχυρισμούς των θρησκευτικών αυτών ομάδων:  «Άρχισε ο διάβολος να εισηγείται δογματικές αλλαγές από την εποχή του Μ.Κωνσταντίνου, εξαπατώντας αρκετούς από τους επισκόπους…Έτσι ανέπτυξαν μια διαφορετική θεολογία απ’ εκείνη της Γραφής επειδή αγκάλιασαν πολλή από τη φιλοσοφία του Πλάτωνα…Τελικά η διάβρωση έγινε πλήρης…Με την πάροδο των ετών και των αιώνων ο ιστορικός χριστιανισμός έγινε μια θρησκεία η οποία έχει απομακρυνθεί τελείως από την αποστολική απλότητα και πνευματικότητα, ώστε σήμερα να είναι εντελώς παραμορφωμένος…Τον πέμπτο αιώνα ο χριστιανισμός φάνηκε ότι είχε κατακτήσει την ειδωλολατρεία, αλλ’ όμως η ειδωλολατρεία είχε διαφθείρει το χριστιανισμό» (ευαγγελικό περιοδικό ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ-Μάρτιος-Απρίλιος 1992 σελ.8).

  «Αλλά μετά το θάνατο των αποστόλων επήλθε βαθμιαία αλλαγή στην εκκλησία. Κατά το 2^ο, τον 3^ο και τον 4^ο αιώνα πολλοί στην εκκλησία αλλοίωσαν και ακόμη απέρριψαν τις αλήθειες που ο Χριστός και οι απόστολοι είχαν διδάξει» (αντβεντιστικό περιοδικό ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2004, σελ.19).

  «Διότι η Εκκλησία στις απρόσεκτες θέσεις της άλλαξε το θεοσύστατο πολίτευμά της και έτσι ανατράπηκαν τα πάντα» (βιβλίο ΤΑ ΑΝΑΠΟΔΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ- Σ.Χαραλαμπάκη, σελ. 26). Ο ίδιος συγγραφέας υποστηρίζει ότι η Εκκλησία που «μας παρέδωσαν οι Μαθηταί του Θείου Λυτρωτού, αύτη διετηρήθη μέχρι του 3^ου περίπου αιώνος» γι’ αυτό προτείνει «σ’ αυτή την Εκκλησία πρέπει να επιστρέψουμε- στις ρίζες» (ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΓΝΗΣΙΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ, σελ.9). Σε άλλο κείμενό του υποστηρίζει ότι η αποστασία έγινε αργότερα: «Με βάση τα βιβλικά και ιστορικά δεδομένα, ξέρομε, ότι η Εκκλησία διατήρησε την αποστολική γραμμή μέχρι το 500 μ.Χ. περίπου» (φυλλάδιο Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ).

  Έτσι βλέπουμε ότι δεν υπάρχει συμφωνία ως προς το πότε αποστάτησε η Εκκλησία: άλλοι την τοποθετούν από τον 2^ο αιώνα, άλλοι από τον 3^ο και άλλοι από τον 4^ο ή 5^ο. Ποια όμως είναι η αλήθεια; Πράγματι η Εκκλησία του Χριστού έπεσε σε αποστασία; Τι διδάσκει η Αγία Γραφή γι’ αυτό; Και αν συνέβη η αποστασία, πότε έγινε ιστορικά και ποιες διδασκαλίες επηρέασε;

Μια μεγάλη αντίφαση

 Αν όμως η Αρχαία Εκκλησία δεν έμεινε στην αλήθεια, όπως υποστηρίζουν διάφορες προτεσταντικές ομάδες και αιρέσεις, τότε έχουν ένα μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει να αποδεχτούν την εξουσία μίας αποστατημένης Εκκλησίας στο να αποφασίσει τον κανόνα της Καινής Διαθήκης! Πώς μπορούν να εμπιστεύονται τον κανόνα των 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης, που έφτιαξαν αποστάτες από την αλήθεια; Πώς είναι βέβαιοι ότι έκαναν σωστή επιλογή στο ποια βιβλία είναι θεόπνευστα ή όχι, αφού είχαν αποστατήσει από την θεϊκή αλήθεια; Πώς είναι σίγουροι ότι αφού ήταν αποστατημένη η Εκκλησία, δεν επέλεξε τα βιβλία που την συνέφεραν και απέρριψε αυτά που δεν την συνέφεραν; Αν όμως, εμπιστεύονται τον κανόνα της Καινής Διαθήκης, τότε –ασυνείδητα- εμπιστεύονται και την Εκκλησία που τον δημιούργησε!

   Ο αρχαιότερος πλήρης κατάλογος των 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης δεν υπήρχε μέχρι το 367 μ.Χ. όταν ο Μέγας Αθανάσιος έγραψε την 39^η εορταστική επιστολή του[1]! Ο κανόνας που έχουμε έκλεισε το 397 μ.Χ. με την Σύνοδο της Καρθαγένης. Τουλάχιστον εκείνη η Εκκλησία που μας έδωσε τον κανόνα της Καινής Διαθήκης ήταν «στύλος και εδραίωμα της αλήθειας» (Α΄ Τιμ. 3:15). Αν πράγματι διαφύλαξε η Εκκλησία την αποστολική παράδοση, μπορούσε να αποφασίσει τον κανόνα των έγκυρων βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Αν όμως είχε διαφθαρεί και αποστατήσει, προφανώς δεν θα κρατούσε πλέον την  αποστολική παράδοση, επομένως όποια απόφαση και να έπαιρνε για τον κανόνα, θα ήταν εσφαλμένη! Όπως λέει η Αγία Γραφή: «Τις δύναται να εξαγάγη καθαρόν από ακαθάρτου; Ουδείς» (Ιώβ 14:4, Μετάφραση Βάμβα). Όμως αν δεχτούμε ότι σωστά διατήρησε την αποστολική παράδοση εκείνη η Εκκλησία, ώστε να μπορεί να αποφασίσει για τον κανόνα, τότε δεν μπορεί να ήταν αποστατημένη!

   Επομένως όσοι υποστηρίζουν ότι η Εκκλησία αποστάτησε, έχουν μόνο δύο επιλογές:

1. Να απορρίψουν τον κανόνα των 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης της «αποστάτιδας» Εκκλησίας. Και να ξεκινήσουν δικές τους συνόδους και συζητήσεις ώστε να αποφασίσουν έναν νέο κανόνα της Καινής Διαθήκης.
2. Να παραδεχτούν ότι κάνουν λάθος και ότι ο κανόνας της Καινής Διαθήκης που έχουν, δεν μπορεί να δημιουργήθηκε από μια «αποστάτιδα» Εκκλησία.

 

---

[1] The Emergence of the New Testament Canon- Daniel Lieuwen- (www.orthodoxinfo.com).

Αντιρρήσεις με "αποδεικτικά" εδάφια

   Διάφοροι προτεστάντες επικαλούνται μερικά εδάφια για να υποστηρίξουν την λεγόμενη αποστασία της Εκκλησίας. Λένε ότι «εκπληρώθηκε αυτό που προφητεύει ο Απ. Παύλος στην Α΄ επιστολή του προς τον Τιμόθεο, ότι δηλαδή: " ... Στους έσχατους καιρούς ορισμένοι θα αποστατήσουν από την Πίστη, προσέχοντας σε πνεύματα πλάνης και σε διδασκαλίες δαιμονίων κτλ."[1]». Όμως το εδάφιο Α΄ Τιμ.4:1 δεν υποστηρίζει πως δήθεν η Εκκλησία θα αποστατούσε. Το εδάφιο λέει ότι «ορισμένοι θα αποστατήσουν από την Πίστη», και όχι όλη η Εκκλησία! Και σε άλλα εδάφια μιλάει η Αγία Γραφή για μερικούς που αποστατούν από την πίστη: «έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, την οποίαν τινές αποβαλόντες εναυάγησαν εις την πίστιν» (Α΄ Τιμ. 1:19), «την οποίαν τινές επαγγελλόμενοι επλανήθησαν κατά την πίστιν» (Α΄ Τιμ. 6:21). Επίσης και το εδάφιο Πράξεις 20:28-30 δεν υποστηρίζει την αποστασία όλης της Εκκλησίας, αλλά ότι «θα παρουσιαστούν ορισμένοι άνδρες που θα διδάσκουν διαστρεβλωμένη την αλήθεια» (ευαγγελική Μετάφραση «Λόγου»).

  Η Αγία Γραφή λέει: «Εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών· διότι εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μένει μεθ' υμών· αλλά εξήλθον διά να φανερωθώσιν ότι δεν είναι πάντες εξ ημών» (Α΄ Ιωάννου 2:19). Συνεπώς το εδάφιο αυτό αποδεικνύει ότι όσα άτομα αποστατούν από την αληθινή πίστη, ΔΕΝ μένουν στην Εκκλησία, αλλά φεύγουν, κι έτσι η Εκκλησία συνεχίζει να διατηρεί καθαρή την δογματική της διδασκαλία!

 

---

[1] Από επιστολή αναγνώστη του «Ερευνητή».

Η Εκκλησία δεν μπορεί να αποστατήσει!

  Σύμφωνα με τον Κύριο Ιησού Χριστό η Εκκλησία δεν μπορεί να αποστατήσει: «πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ' αυτής» (Ματθ. 16:18). Επίσης η Αγία Γραφή δηλώνει ξεκάθαρα ότι η αλήθεια θα παραμείνει παντοτινά στην Εκκλησία: «διά την αλήθειαν, ήτις μένει εν ημίν και θέλει είσθαι μεθ' ημών εις τον αιώνα» (Β΄ Ιωάννου 2). Όπως και ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός υπόσχεται ότι θα μένει συνέχεια με την Εκκλησία από τον 1^ο αιώνα ως την συντέλεια, αδιάλειπτα: «εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ.28:20). Επίσης και το Άγιο Πνεύμα μένει αιωνίως στην Εκκλησία συνεχώς από τον 1^ο αιώνα: «Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, διά να μένη μεθ' υμών εις τον αιώνα» (Ιωάννης 14:16). Άρα, η Εκκλησία δεν μπορεί ποτέ να πέσει σε αποστασία, γιατί ο Χριστός, η κεφαλή της μένει παντοτινά ενωμένος μαζί με το Σώμα Του, όπως και το Άγιο Πνεύμα μένει συνεχώς για να την οδηγεί σε όλη την αλήθεια (Ιωάννης 14:26), ενώ και η αλήθεια μένει συνέχεια στην Εκκλησία! Αν η Εκκλησία έπεσε σε αποστασία, όπως ισχυρίζονται διάφοροι διδάσκαλοι της πλάνης, αυτό θα σήμαινε ότι ο Χριστός έδωσε ψεύτικες υποσχέσεις, που δεν τις τήρησε! Όμως, είναι βλασφημία ένα τέτοιο συμπέρασμα!

  Κάποιοι προτεστάντες όμως, ισχυρίζονται ότι ισχύουν αυτές οι υποσχέσεις, αλλά δεν αφορούν την ορατή Εκκλησία, αλλά την αόρατη! Όμως η Αγία Γραφή δεν υποστηρίζει πως η Εκκλησία που ιδρύθηκε από τον Χριστό είναι αόρατη! Αντιθέτως, μιλάει σαφώς για ορατή Εκκλησία:

«Και εάν παρακούση αυτών, ειπέ τούτο προς την εκκλησίαν· αλλ' εάν και της εκκλησίας παρακούση, ας είναι εις σε ως ο εθνικός και ο τελώνης» (Ματθ.18:17). Αν η Εκκλησία είναι αόρατη, τότε πως θα μιλήσει κάποιος στην Εκκλησία, και πως η…αόρατη Εκκλησία θα ελέγξει αυτόν που έχει αμαρτήσει;

 «Διότι εγώ είμαι ο ελάχιστος των αποστόλων, όστις δεν είμαι άξιος να ονομάζωμαι απόστολος, διότι κατεδίωξα την εκκλησίαν του Θεού» (Α΄ Κορ.15:9). Αν η Εκκλησία είναι αόρατη, τότε πώς κατάφερε ο Παύλος να την καταδιώξει;

«Διότι εάν τις δεν εξεύρη να κυβερνά τον εαυτού οίκον, πως θέλει επιμεληθή την εκκλησίαν του Θεού;» (Α΄ Τιμ. 3:5). Πώς κάποιος επίσκοπος μπορεί να επιμεληθεί μία…αόρατη Εκκλησία;

  Αυτά είναι λίγα από τα εδάφια που αποδεικνύουν ότι η Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός είναι ορατή, κι όχι αόρατη. Επομένως σ’ αυτή την ορατή Εκκλησία ισχύουν οι υποσχέσεις πως δεν μπορεί να αποστατήσει, και ότι η αλήθεια, ο Ιησούς Χριστός και το Άγιο Πνεύμα θα παραμείνουν σ’ αυτή αιωνίως!

Θαυμάσια παραδοχή ενός Ευαγγελικού λόγιου

  Ο ευαγγελικός θεολόγος Rick Wade γράφει σχετικά στο άρθρο του “Scripture and Tradition in the Early Church” (www.probe.org/docs/tradition.html): «Περιστασιακά κάποιος θα βρει αναφορές στην ιδέα μιας "πτώσης" της εκκλησίας μετά από τη μεταστροφή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου κατά τον 4^ο  αιώνα. Μερικοί θεωρούν ότι κάτω από τον Κωνσταντίνο η εκκλησία άρχισε να ολισθαίνει σε μια κρατική θρησκεία, που έχει διαφθαρεί από την εξουσία και τα χρήματα....Αυτό ρίχνει ένα βαρύ πέπλο πάνω σε όλη την εκκλησιαστική ιστορία μέχρι την Μεταρρύθμιση. Η παράδοση θεωρείται ως ένα στοιχείο της διεφθαρμένης και θεσμοποιημένης εκκλησίας.

  Ενώ είναι αλήθεια ότι η νέα ελευθερία που η εκκλησία δοκίμασε κάτω από τον Κωνσταντίνο είχε την αρνητική πλευρά της, δεν έπεται ότι η εκκλησία "έπεσε" όπως λένε μερικοί. Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας η εκκλησία έχει κάνει λάθη στις δοσοληψίες της με την κοσμική κοινωνία και στο να γνωρίσει πώς να χειρίζεται κατάλληλα την ελευθερία και την δύναμη που έχει αποκτήσει…. Αλλά η ιδέα ότι η εκκλησία έγινε γρήγορα διεφθαρμένη, και ότι οι σύνοδοι που συγκαλούνται κατά τη διάρκεια της δικής του βασιλείας ήταν απλά πιόνια του αυτοκράτορα είναι απλοϊκή. Η εκκλησία συνέχισε να είναι πιστή στο καθήκον της αποσαφήνισης και της μετάδοσης της αποστολικής παράδοσης. "Η πίστη που ομολογούσαν και που ασκούσαν οι αρχαίες εκκλησίες, δεν καθορίστηκε από τις πολιτικές μηχανορραφίες των αυτοκρατόρων και τις επισκοπικές ιεραρχίες," λέει ο Ουίλιαμς[1]. " Η ουσιώδης μορφή και δομή της χριστιανικής ταυτότητας ήταν κάτι το οποίο ο τέταρτος αιώνας έλαβε και συνέχισε να επεκτείνει μέσω της βιβλικής εξήγησης και της λειτουργικής ζωής όπως εκφράζεται στην παράδοση των Συμβόλων της Πίστεως."

  Εξετάστε τι προέκυψε από την περίοδο της βασιλείας του Κωνσταντίνου. Λέει ο Ουίλιαμς:  ‘…Η θεολογία που αναπτύχθηκε μετά από τον Κωνσταντίνο δεν ήταν μια μετακίνηση ριζικά ανατρεπτική στην Αγία Γραφή και στην αποστολική πίστη.  Αντίθετα, τα σημαντικότερα Σύμβολα της Πίστεως και οι επίσημες δογματικές συζητήσεις ήταν μια συνειδητή επέκταση της προηγούμενης Παράδοσης και της διδασκαλίας της Καινής Διαθήκης, ενώ προσπαθούσαν στο φως των νέων προκλήσεων, να διατυπώσουν την Χριστιανική κατανόηση του Θεού και της σωτηρίας’.

   Ο λόγος ότι αυτό είναι σημαντικό για την μελέτη μας, είναι ότι μερικοί έχουν αφήσει την ιδέα ότι η εκκλησία έπεσε προς το τέλος της πατερικής εποχής, να τούς προκαλέσει να απορρίψουν ολόκληρη εκείνη την εποχή. Αυτό είναι λάθος. Υπήρξε καλό και κακό για την εκκλησία κάτω από την βασιλεία του Κωνσταντίνου. Εν τούτοις, η εκκλησία συνέχισε να αναπτύσσεται στην κατανόησή της τής αποστολικής Παράδοσης. Δεν πρέπει να αγνοήσουμε την αρχαία εκκλησία λόγω των περιστασιακών αποτυχιών».

 

---

[1] D.H.Williams, Retrieving the Tradition, and Renewing Evangelicalism: A Primer for Suspicious Protestants (Eerdmans, 1999).

Δείχνει αποστασία η εύνοια της πολιτικής εξουσίας;

  Οι περισσότεροι Έλληνες προτεστάντες, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Μορμόνοι κλπ., πιστεύουν ότι η Εκκλησία αποστάτησε επειδή ο Μέγας Κωνσταντίνος τερμάτισε τους διωγμούς και στράφηκε η εύνοια της Αυτοκρατορίας προς τους χριστιανούς. Όμως συμφωνεί η Αγία Γραφή με αυτό;

  Ας δούμε ως παράδειγμα τον Αυτοκράτορα της Περσίας Κύρο. Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός παρακίνησε την καρδιά του Κύρου για να οικοδομήσει (αυτός, ένας ειδωλολάτρης βασιλιάς!) τον κατεστραμμένο ναό του Θεού στην Ιερουσαλήμ, και να επιστρέψει μάλιστα τα ιερά σκεύη που είχε κλέψει ο Ναβουχοδονόσορ (Έσδρας, 1^ο κεφάλαιο). Μήπως η εύνοια του ειδωλολάτρη βασιλιά προς τους Ιουδαίους, και μάλιστα η πρωτοβουλία που πήρε για την επανοικοδόμηση του Ναού του Θεού, αποδεικνύουν ότι ο Ισραήλ αποστάτησε από την αλήθεια; Η Αγία Γραφή απαντάει με ένα ηχηρό ΟΧΙ, διότι για τον ειδωλολάτρη βασιλιά Κύρο ο Θεός δηλώνει: «Αυτός είναι ο ποιμένας μου, και θα εκπληρώσει όλα τα θελήματά μου· και λέω στην Ιερουσαλήμ: Θα ξανακτιστείς· και στον ναό: Θα μπουν τα θεμέλιά σου» (Ησαΐας 44:28, Μετάφραση «ΠΕΡΓΑΜΟΣ»). Συνεπώς η Αγία Γραφή δηλώνει σαφώς πως ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει ακόμα και κοσμικούς άρχοντες προκειμένου να γίνει το θέλημά Του (Παροιμίες 21:1). Έτσι έγινε και με τον Μέγα Κωνσταντίνο. Ο Θεός έστρεψε την εύνοια του ειδωλολάτρη Αυτοκράτορα προς την υπόθεση των χριστιανών, και τον χρησιμοποίησε ως όργανό Του για να τερματιστούν οι κρατικοί διωγμοί εναντίον της Εκκλησίας και να διαδοθεί ελεύθερα το ευαγγέλιο σε όλη την Αυτοκρατορία.

    Επομένως η θέση πολλών σύγχρονων θρησκευτικών κινημάτων πως η Εκκλησία αποστάτησε, είναι αντίθετη με την Αγία Γραφή, αλλά και με την κοινή λογική, αφού αν γίνει δεκτός ο ισχυρισμός τους τότε θα χάσει την εγκυρότητά του ο κανόνας της Καινής Διαθήκης που έχουν στα χέρια τους!   Κλείνουμε, παραθέτοντας τι λέει ο γνωστός προτεστάντης Hank Hanegraaf, αναφερόμενος στους Μορμόνους, αν και ισχύουν γενικά για κάθε θρησκευτική ομάδα που κάνει τον ίδιο ισχυρισμό: «Σε απάντηση σε αυτή τη διδασκαλία [της αποστασίας της εκκλησίας], θα πρέπει να ρωτήσουμε τους Μορμόνους ακριβώς πως η εκκλησία θα μπορούσε να καταφέρει να δοξάζει τον Θεό ‘σε όλες τις γενεές τού αιώνα των αιώνων’- καθώς ο Απόστολος Παύλος σαφώς έγραψε στην Εφεσίους 3:21- εάν έπεφτε σε πλήρη αποστασία» (www.equip.org/free/CP0306.htm).

Μανώλης Καλομοίρης Περιοδικό "Ερευνητής της Αλήθειας" Νο 30.

Όποιος θέλει να λαμβάνει ΔΩΡΕΑΝ στο σπίτι του το περιοδικό: "Ερευνητής της Αλήθειας", μπορεί να το παραγγείλει στέλνοντας ένα μέηλ με την αίτηση και τη διεύθυνσή του, στην ηλεκτρονική διεύθυνση: akylas100-oode@yahoo.com

Η παραπάνω προσφορά ισχύει για τους κατοίκους Ελλάδος. Αν μένετε στο Εξωτερικό και θέλετε να λαμβάνετε κι εσείς το περιοδικό, θα πρέπει να αποστείλετε την αξία των ταχυδρομικών εξόδων στο περιοδικό, που σήμερα (Απρίλιος του 2005), είναι 6,5 Ευρώ το έτος, για την αποστολή τεσσάρων τευχών το έτος.

Φίμωση Χριστιανού αναγνώστη και διαστροφή των λόγων του, από το Προτεσταντικό περιοδικό "Τυχικός"

ΠΗΓΗ:http://www.oodegr.com

Δεν επιδιώξαμε εδώ και χρόνια να απαντήσουμε στα ψεύδη και τις διαστροφές κατά της Χριστιανικής Εκκλησίας, που διαβάζουμε στις σελίδες του Προτεσταντικού περιοδικού "Τυχικός". Όμως ουσιαστικά "συρθήκαμε" άθελά μας να εκθέσουμε την απάτη που κρύβεται σε αυτό, μετά από μια σειρά άστοχων και κυρίως ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΙΚΩΝ και ΦΙΜΩΤΙΚΩΝ ενεργειών, του αντιχριστιανικού αυτού περιοδικού. Και θεωρούμε αυτή τη διαστρέβλωση και φίμωση, ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, για να δείξουμε το ήθος και τον τρόπο παρόμοιων Προτεσταντικών περιοδικών, που παραπλανούν τους αφελείς.

Οι Προτεστάντες στη συντριπτική πλειοψηφία τους, αναζητούν αμαθείς, για να τους προσηλυτίσουν στις Δυτικόφερτες αντιχριστιανικές τους απόψεις. Όταν όμως έχουν να κάνουν με ανθρώπους που γνωρίζουν τη Χριστιανική πίστη, φροντίζουν να τους ΦΙΜΩΝΟΥΝ, για να έχουν μόνο αυτοί λόγο, και να ακούγεται ΜΟΝΟ η δική τους ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΙΚΗ άποψη. Σχετικό δείγμα, η αλληλογραφία μέλους της ΟΟΔΕ, με τον κο Βασίλη Βασιλειάδη, εκδότη του αιρετικού περιοδικού "Τυχικός". Στη συνέχεια, θα έχετε την ευκαιρία, να παρακολουθήσετε τις μεθοδεύσεις του περιοδικού αυτού, ώστε να φιμωθεί η φωνή της αλήθειας, και να φθάσει στους αναγνώστες του Τυχικού μια εντελώς διαστρεβλωτική της πραγματικότητας άποψη. Γιατί πρέπει να γνωρίζει ο κος Βασιλειάδης του Τυχικού, ότι δεν είναι δυνατόν να ΦΙΜΩΣΕΙ και να ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙ την πραγματικότητα, όπως επιχειρεί. Γιατί δυστυχώς γι' αυτόν, εκτός από το περιοδικό του, υπάρχουν και άλλοι τρόποι να μάθει ο κόσμος την πραγματικότητα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:   Οι διαστρεβλωτικές αναφορές του "Τυχικού" Όλα άρχισαν, όταν σε μία από τις συνήθεις αήθεις επιθέσεις του προς την Εκκλησία του Χριστού, ο αρθρογράφος του "Τυχικού", χρησιμοποίησε απόσπασμα από το διαδικτυακό βιβλίο "Ευσεβοφάνεια και Εκκλησία", εμού του γράφοντος και το άρθρο αυτό, διαστρεβλώνοντας το πνεύμα μου. Στο άρθρο αυτό, ούτε λίγο ούτε πολύ, παρουσίαζαν αυτό το απόσπασμα, ως "υποστήριξη προς την πολυτέλεια των κληρικών". Και μάλιστα, προσπαθώντας να το παρουσιάσουν ως αντικρουόμενο με ομιλία του σεβασμ. Λαυρεωτικής Νικολάου! Έτσι, θέλησε ο πονηρός αρθρογράφος του Τυχικού, να δώσει μια ψευδή εικόνα σύγκρουσής μου με τον επίσκοπο Λαυρεωτικής. Μια σταθερή τακτική που θα παρακολουθήσετε και στη συνέχεια, ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ, καθώς προσπάθησε να κάνει το ίδιο, και με άλλους. Το έχει σύστημα, να διστρεβλώνει τα κείμενα, και να τα παρουσιάζει ως αλληλοαντικρουόμενα, για να φεύγει (κατά τη γνώμη του) από την ευθύνη να αποδεικνύει όσα διατείνεται, και για τη δημιουργία εντυπώσεων, κατά των Χριστιανών. Και καλά, για τις συνήθεις επιθέσεις του Τυχικού κατά της Εκκλησίας του Χριστού, θα ήταν άτοπο να απαντάω σε κάθε του τεύχος, καθώς είναι συνήθης τακτική όλων των Προτεσταντικών περιοδικών. Όταν όμως χρησιμοποιήθηκε στρεβλά κείμενό μου σε Προτεσταντικό περιοδικό, και μάλιστα  ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΑΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΠΗΡΑΝ, ώστε να μπορεί ο αναγνώστης να συγκρίνει και να κρίνει τη διαστρέβλωση, έπρεπε να ειπωθεί η αλήθεια. Ως αποτέλεσμα, απάντησα τα εξής σε επιστολή μου, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Τυχικός", στο τεύχος Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου 2004, στη διεύθυνση: http://www.tyxikos.gr/04-9-19.html «Αγαπητοί φίλοι του Τυχικού, είναι προφανές ότι στο άρθρο σας "Τον πρόσεξε κανείς;" του τεύχους Νο 181, σελ. 3172, όπου παραθέσατε απόσπασμα από το βιβλίο μου: "Ευσεβοφάνεια και Εκκλησία", από την ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ, παρεξηγήσατε, όχι μόνο το δικό μου απόσπασμα, αλλά και του σεβασμιωτάτου επισκόπου Λαυρεωτικής, του οποίου επαναδημοσιεύσατε τον υπέροχο λόγο της χειροτονίας του. Η άποψη του αποσπάσματος του βιβλίου μου αγαπητοί, δεν είναι υπέρ "της πολυτέλειας των επισκόπων" όπως γράφετε! Είναι η θέση της Χριστιανικής Εκκλησίας, για τη χρήση της Επισκοπικής αμφίεσης ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ, όπως ξεκάθαρα διατυπώνεται και στο απόσπασμα που παραθέσατε. Μάλιστα στο τέλος του αποσπάσματος που χρησιμοποιήσατε, γράφω ξεκάθαρα ότι: “Μετά όμως από τη Θεία Λειτουργία, ο επίσκοπος φοράει το ταπεινό μαύρο ράσο, θρηνώντας για τις αμαρτίες του." Αυτό δείχνει ότι το απόσπασμα αυτό, όχι μόνο δεν διαφωνεί με του σεβασμιωτάτου (όπως θέλετε να το παρουσιάσετε), αλλά συμφωνεί απόλυτα. Ή μήπως ο σεβασμιώτατος Λαυρεωτικής μετά την χειροτονία του δεν φοράει στέμμα, και δεν έχει επισκοπική ράβδο, και δεν κάθεται στον Επισκοπικό θρόνο κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας; Πρέπει λοιπόν να κατανοήσετε, ότι και ο σεβασμιώτατος ΑΛΛΑ ΕΝΝΟΟΥΣΕ, και όχι κάποια δήθεν διαφωνία για τη ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ λαμπρότητα του επισκοπικού αξιώματος. Τόσο εκείνος, όσο και εγώ, σαφώς καταδικάζουμε την υπέρβαση ελαχίστων επισκόπων που στην ιστορία της Εκκλησίας είδαν το επισκοπικό λειτούργημα ως "αξίωμα κοινωνικής ισχύος". Και σαφώς καταδικάζουμε την πολυτέλεια που επιδεικνύουν ΕΚΤΟΣ του λειτουργήματός τους. Και επίσης αντιλαμβανόμαστε ότι είναι δύσκολο για κάποιον που ασκεί την ταπείνωση, να "υποδυθεί" τη λαμπρότητα του Βασιλέως Χριστού ως εικόνα Του, και να προσφωνείται με τίτλους του Χριστού, και από το στασίδι να καθίσει στον επισκοπικό θρόνο. Και επίσης είναι πρωτόγνωρο γι’ αυτόν να λαμβάνει έναν παχυλό μισθό αν ήταν πτωχός. Ουδέποτε όμως οποιοσδήποτε Χριστιανός διαφώνησε ή διαφωνεί με την επισκοπική αμφίεση στη Θεία Λειτουργία, όπου ο Επίσκοπος πρέπει να είναι, και ΕΙΝΑΙ εικόνα του Λαμπρού Βασιλέως Χριστού". Με αγάπη Χριστού Ν.  Μαυρομάγουλος». Παράλληλα όμως με την επιστολή μου, οι κύριοι του Τυχικού, θεώρησαν καλό, να κάνουν επίδειξη γνώσεων και επιχειρημάτων κατά της Εκκλησίας, και δημοσίευσαν μαζί και την εξής απάντηση: Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ Ο κ. Μ. με την επιστολή του καταδικάζει «την υπέρβαση ελαχίστων επισκόπων που στην ιστορία της Εκκλησίας είδαν το επισκοπικό λειτούργημα ως “αξίωμα κοινωνικής ισχύος”.» Άρα είναι κι αυτή μια επιπλέον –αν και έμμεση– “εξομολόγηση”, όπως εύκολα αντιλαμβάνονται “πάντες οι παροικούντες εν Ιερουσαλήμ”. Ας δούμε  όμως δύο σημεία στην επιστολή του αγαπητού κ. Μ. που χρειάζονται διαφώτιση: (1) Δυστυχώς δεν είναι «ελάχιστοι», οι επίσκοποι που στη ροή της ιστορίας «είδαν το επισκοπικό λειτούργημα ως “αξίωμα κοινωνικής ισχύος”». Η πραγματικότητα μαρτυρεί περί του αντιθέτου ο δε σημερινός προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας και οι περισσότεροι ιεράρχες της, τροφοδοτούν σχεδόν καθημερινά τα ΜΜΕ με ανάλογα δείγματα, πολύ περισσότερα από όσα μπορούμε εμείς να μεταφέρουμε σ’ αυτές τις σελίδες. Θα αρκούσε ίσως να διαβάσει κανείς τα πρακτικά της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και τις κατά καιρούς δηλώσεις ιεραρχών, για να του φύγει κάθε απορία. Η “φήμη” του εκάστοτε Πατριάρχη Αλεξανδρείας έχει ως εξής: «Πάπας και πατριάρχης της μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας, Λιβύης, Πενταπόλεως, Αιθιοπίας, πάσης γης Αιγύπτου και πάσης Αφρικής, Πατήρ Πατέρων, Ποιμήν Ποιμένων, Αρχιερεύς Αρχιερέων, τρίτος και δέκατος των Αποστόλων και Κριτής της Οικουμένης». Μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι όλα αυτά τα παχιά –όσο και κενά περιεχομένου– λόγια, δείχνουν χριστιανική “σεμνότητα και ταπεινότητα”; (2) Δεν είναι αλήθεια πως «Ουδέποτε οποιοσδήποτε Χριστιανός διαφώνησε ή διαφωνεί με την επισκοπική αμφίεση στη Θεία Λειτουργία, όπου ο Επίσκοπος πρέπει να είναι, και ΕΙΝΑΙ εικόνα του Λαμπρού Βασιλέως Χριστού». Στο προκείμενο, –κι αυτό μπορούν να το κρίνουν οι αγαπητοί αναγνώστες– με τα επισκοπικά άμφια ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ. [Το ποιοι είναι οι “Χριστιανοί”, αφήνουμε να το πει ο Θεός, επειδή για άλλους μεν είναι ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, για άλλους είναι ΜΟΝΟ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, για άλλους ΜΟΝΟ ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΙ, για άλλους είναι ΜΟΝΟ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, κ.ο.κ. Επιπλέον, δεν στέκει ιστορικά ότι ο επίσκοπος ντύνεται έτσι επειδή «πρέπει να είναι, και ΕΙΝΑΙ εικόνα του Λαμπρού Βασιλέως Χριστού». Αντίθετα, τα πολυτελή άμφια ήταν επί αιώνες άγνωστα στην Εκκλησία, [Καθ. Βλ. Φειδάς, Εγκυκλ. «Πάπυρος», λήμμα ΑΜΦΙΑ], όπως όμως δείχνει η εξέλιξη της εικονογραφίας, με τα ίδια άμφια που διάλεξαν οι ιεράρχες για τον εαυτό τους, με αυτά οι αγιογράφοι έφτασαν να ντύνουν και τον Χριστό (βλ. φωτο). Ο τύπος της εικόνας του Χριστού Μεγάλου Αρχιερέα συναντάται στην ζωγραφική μετά την Άλωση και έχει αφετηρία κάποιο πρότυπο που είχε δημιουργηθεί στην Κρήτη κατά τον 15ο αιώνα (Χατζηδάκης 1997, σ. 67).[1] Για όποιον ενδιαφέρεται, παραθέτουμε στο τέλος σχετικές ιστοσελίδες της Δ/νσης Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού και της Ελλαδικής Εκκλησίας. Από αυτές μεταφέρουμε εδώ μικρά μόνο αποσπάσματα λόγω χώρου: «Oι πρώτες απόπειρες να διαφοροποιηθεί το ιερατικό ένδυμα από το λαϊκό πρέπει να αναχθούν στα τέλη του 4ου - αρχές 5ου αιώνα, εποχή κατά την οποία παρατηρούνται και οι πρώτες αντιδράσεις. O πάπας Σελεστίνος Α~, σε γράμμα του προς τους επισκόπους της περιοχής της Vienne και της Narbonne στη Γαλατία, εκφράζει, το 428, την αντίθεσή του στην καθιέρωση διαφορετικού ενδύματος για τους ιερωμένους. Ωστόσο, κείμενο του 3ου αιώνα αναφέρεται ήδη σε vestes sacralae, που η χρήση τους επιτρεπόταν μόνο μέσα στην εκκλησία, και μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν ήδη ιερατικά άμφια, αν και μορφολογικά δεν πρέπει να διαφοροποιούντο από τα κοινά ενδύματα. Oι όροι “σχήμα” και “στολή” αντίθετα, που, όταν συνοδεύουν επίθετο που αναφέρεται σε κοινωνική ομάδα, δηλώνουν ότι υπάρχει γι’ αυτήν στολή συγκεκριμένη και αναγνωρίσιμη από όλους, μόλις τον 6ο αιώνα εμφανίζονται στα κείμενα σε σχέση με τη φορεσιά των ιερωμένων. (...) Aναφέρονται ειδικότερα ο σάκκος και η μίτρα, που χρησιμοποιούνται αρχικά από τον πατριάρχη και αργότερα από όλους τους επισκόπους, τα ψηλά καπέλα των ψαλτών αλλά και το σύγχρονο ράσο των ιερέων, που εισάγεται στο βεστιάριό τους μόλις την περίοδο της Tουρκοκρατίας και το “κόψιμό” του προσομοιάζει με τα πανωφόρια των αρχόντων της εποχής.  (...) H εικόνα διαφοροποιείται έντονα στην περίοδο της Tουρκοκρατίας, όταν ενδύματα με πλούσια, πολύχρωμα φυτικά κυρίως ή γεωμετρικά μοτίβα, ενυφασμένα ή κεντημένα, φαίνεται πως χρησιμοποιούνται ευρύτατα από ιερωμένους όλων των βαθμίδων. Περίτεχνα στολισμένα στιχάρια, φελώνια και σάκκοι εικονίζονται στις μεταβυζαντινές τοιχογραφίες του ελλαδικού χώρου, ενώ τα σωζόμενα ιερατικά, χρυσοκέντητα ή και με απλούστερες τεχνικές διακοσμημένα άμφια, μαρτυρούν ότι η Eκκλησία αποδέχεται πλέον την πολυτέλεια, όπως αυτή εκφράζεται μέσω της διακοσμητικής εκζήτησης. (...) O σάκκος, που έλκει τις ρίζες του στο αυτοκρατορικό βεστιάριο, αποτελεί σήμερα το κατεξοχήν αρχιερατικό άμφιο της Oρθόδοξης Eκκλησίας, μολονότι δεν εισήχθη στο βεστιάριό της παρά στην τελευταία βυζαντινή περίοδο. Aρχικά χρησιμοποιήθηκε ως πατριαρχικό ένδυμα. Aπό επισκόπους φοριέται από το 15ο αιώνα με βάση γραπτές πηγές. (...) Aπό το αυτοκρατορικό βεστιάριο εισήχθη στο εκκλησιαστικό και ο μανδύας, που αναφέρεται ως ιερατικό ένδυμα από το 14ο αιώνα και έπειτα. (...) H μίτρα, τέλος, προέρχεται από το αυτοκρατορικό στέμμα, όπως αυτό διαμορφώνεται στα τέλη του 11ου αιώνα. Eίναι κυλινδρικό, συχνά με σφαιρική άνω απόληξη, κάλυμμα κεφαλής. Στη βυζαντινή περίοδο φορέθηκε από ορισμένους πατριάρχες μόνο. (...) Πριν την εμφάνιση της μίτρας οι ιερωμένοι της Oρθόδοξης Eκκλησίας ασκούσαν τα λειτουργικά τους καθήκοντα ασκεπείς, προσηλωμένοι στην παράδοση των πρώτων χριστιανικών χρόνων.»[2] «(...) Τον Φεβρουάριο του 380 ο Μέγας Θεοδόσιος ανεγνώρισε το χριστιανισμό ως την επίσημο θρησκεία του κράτους και την 8η Νοεμβρίου του 392 έθεσε εκτός νόμου τις αρχαίες θρησκείες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η χριστιανική εκκλησία προσεκλήθη επισήμως να συμμετάσχη στο τραπέζι της εγκοσμίου εξουσίας. Υπήρχαν ήδη αρκετές ενδείξεις μιας θετικής ανταποκρίσεως. Π.χ., ήδη από τον γ~ αι., στον επίσκοπο απευθυνόσουν όπως προς ηγεμονικό αφηρημένο: “η υψηλότης Σας”, κ.τ.ο. Ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε ήδη δώσει στους επισκόπους εξουσία δικαστική για ορισμένες περιπτώσεις. Ο ίδιος αυτοκράτωρ απένειμε το 313 τον υψηλό κοσμικό τίτλο του inlustris (εκλαμπρότατος) σε κάθε μέλος του ανωτέρου κλήρου. Η Σύνοδος της Arles το 314 απηύθυνε στον επίσκοπο Ρώμης τον τίτλο Gloriosissime papa (ενδοξότατε πατέρα) -τίτλος ο οποίος από τον στ~ αιώνα καθιερώθηκε. Την ίδια εποχή εμφανίζονται τα διάσημα (insignia) των επισκόπων: μίτρα κ.α. Ο ασπασμός της επισκοπικής χειρός εισήχθη τον 4ο αι.»[3] |   ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: [1] http://www.culture.gr/2/21/218/218ab/g218ab114.html. [2] Καλαμαρά, Π., http://www.culture.gr/2/21/215/21505/215051/2150513/g21505119m. html. [3] Δρακόπουλος Παν., «Η Εκκοσμικευτική Πορεία». Από το βιβλίο «Μεσαίωνας Ελληνικός και Δυτικός. Φιλοσοφία και Προφητεία», Εκδόσεις Παρουσία. http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/drakopoulos_secular.html. Στα παραπάνω απάντησα, όμως οι κύριοι του Τυχικού, δεν θέλησαν να δημοσιεύσουν την απάντησή μου, για να μη δουν οι αναγνώστες του Τυχικού την πραγματικότητα, και να μείνουν με τις ψευδείς εντυπώσεις που άφηνε το περιοδικό. Η επιστολή που τους στάλθηκε, και ΦΟΒΗΘΗΚΑΝ να δημοσιεύσουν, ήταν η εξής: Αγαπητοί εκδότες και φίλε Βασίλη Ανταπαντάω στην απάντηση που είδα ότι βάλατε στον Τυχικό Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 2004, και εντοπίζω μερικά ενδεικτικά σημεία: 1. Γράφετε περί της δήλωσής μου ότι «ελάχιστοι επίσκοποι είδαν λάθος το επισκοπικό αξίωμα»: «Η πραγματικότητα μαρτυρεί περί του αντιθέτου ο δε σημερινός προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας και οι περισσότεροι ιεράρχες της, τροφοδοτούν σχεδόν καθημερινά τα ΜΜΕ με ανάλογα δείγματα…» Φυσικά αυτός είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΣΑΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΣ, και δεν τον τεκμηριώνετε με κανένα στοιχείο, πέρα από μια αόριστη αναφορά. Στοιχεία παρακαλώ, για τους περισσότερους ιεράρχες, διαφορετικά η δήλωση αυτή θεωρείται προσωπική αστήρικτη εκτίμηση. 2. Περί των τίτλων, επαναλαμβάνω για μια ακόμα φορά, ότι απευθύνονται στον Χριστό, και δεν αποτελεί δείγμα καλοπιστίας, η επανάληψη του ιδίου σημείου, που ήδη απαντήθηκε επαρκώς στο προηγούμενο μήνυμά μου. 3. Είναι απόλυτη αλήθεια ότι «Ουδέποτε οποιοσδήποτε Χριστιανός διαφώνησε ή διαφωνεί με την επισκοπική αμφίεση στη Θεία Λειτουργία», είτε θέλετε να το δεχθείτε, είτε όχι. Γιατί εσείς (ως Προτεστάντες), προφανώς θεωρείτε Χριστιανό τον οποιονδήποτε. Όμως αγαπητοί μου, η Χριστιανική Εκκλησία είναι ΜΙΑ, και όχι χίλια κομμάτια αιρέσεων. Και όποιος διαφωνεί με την Εκκλησία του Χριστού, απλώς δεν είναι Χριστιανός, και ας υποστηρίζει ό,τι θέλει. Δεν είναι Χριστιανός όποιος ξεφυτρώνει ξαφνικά και ισχυρίζεται Χριστιανικότητα. Χριστιανός έξω από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. 4. Το ότι υπήρξαν αλλαγές στον τύπο των αμφίων στην ιστορία της Εκκλησίας, δεν σημαίνει ότι τα ιερά άμφια των πρεσβυτέρων και των επισκόπων δεν υπήρχαν, όπως υπονοείτε. Η αλλαγή δεν σημαίνει ανυπαρξία. Και η Εκκλησία έχει κάθε εξουσία από τον Χριστό, να ρυθμίζει τα ζητήματα αυτά, κατά τις ανάγκες κάθε εποχής. Μόνο το Ευαγγέλιο είναι αμετάβλητο. Τέτοιου είδους λεπτομέρειες βεβαίως αλλάζουν, με την εξουσία που δόθηκε στους αποστόλους και τους διαδόχους τους, τους επισκόπους, από τον Κύριο: «18 Αμήν λέγω υμίν, όσα εάν δήσητε επί της γης, έσται δεδεμένα εν τω ουρανω, και όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανω. 19 Πάλιν αμήν λέγω υμίν ότι εάν δύο υμών συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος ου εάν αιτήσωνται, γενήσεται αυτοίς παρά του πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 18/ιη΄). Εφόσον λοιπόν η Εκκλησία συμφώνησε σε αυτό, δεν πέφτει λόγος σε κανέναν Προτεστάντη αν του αρέσει ή όχι. 5. Άλλη η διαφοροποίηση ενδύματος λαϊκών και κληρικών, (η οποία φυσικά δεν ήταν δυνατόν να γίνει πριν από τον 4ο αιώνα εν μέσω διωγμών), και άλλη η χρήση αμφίων στη Θεία Λειτουργία. Κακώς τα συγχέετε με τις παραθέσεις που κάνετε. Στις ίδιες τις παραθέσεις σας, αναφέρεται ότι «κείμενο του 3ου αιώνα αναφέρεται ήδη σε vestes sacralae, που η χρήση τους επιτρεπόταν μόνο μέσα στην εκκλησία, και μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν ήδη ιερατικά άμφια, αν και μορφολογικά δεν πρέπει να διαφοροποιούντο από τα κοινά ενδύματα». Αυτό όμως το προσπεράσατε. Μάλιστα, εφόσον κάνετε ιστορικές αναφορές (τις οποίες διαστρεβλώνετε), θα αναφέρω δύο ιστορικές μαρτυρίες, που δείχνουν ότι ακόμα και από τον δεύτερο και τον πρώτο αιώνα μ.Χ. οι επίσκοποι φορούσαν άμφια: Ο Πολυκράτης, επίσκοπος Εφέσου το 190 μ.Χ. δίνει μαρτυρία ότι ο απόστολος Ιωάννης ως ιερέας φορούσε άμφια: (ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΚΚΛ. ΙΣΤΟΡΙΑ-ΒΙΒΛΙΟ 3ο –Κεφάλαιο 31: 3). Ο Επιφάνειος Κύπρου (5ος μ.Χ. αι.) λέει ότι και ο απόστολος Ιάκωβος φορούσε άμφια: (ΚΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ LXXVII:14). Όταν λοιπόν έχουμε τις αρχαίες αυτές μαρτυρίες, οι Προτεσταντικές γνώμες περισσεύουν. 6. Περί δε της τιμής που απονέμεται προς τους ιερείς με οποιονδήποτε τρόπο, (είτε αυτός είναι ειδικά ενδύματα, είτε τίτλος, είτε χειροφίλημα, είτε οτιδήποτε άλλο), σας καλώ να λογικευθείτε από την ίδια την Αγία Γραφή: «36 και τοις υιοίς Ααρών ποιήσεις χιτώνας και ζώνας και κιδάρεις ποιήσεις αυτοίς εις τιμήν και δόξαν». (Έξοδος 28/κη΄ Ο΄). Όπως θα παρατηρήσετε σε αυτό το εδάφιο, η ειδική ενδυμασία γίνεται για τιμή και δόξα προς τους ιερείς. (Και όχι μόνο η ειδική ενδυμασία). Και μη μου πείτε ότι δήθεν «αυτά είναι για την Παλαιά Διαθήκη», γιατί αν ο Θεός ήθελε τιμή και δόξα για τους ιερείς της Π.Δ. πιστεύετε ότι δεν επιθυμεί πολύ περισσότερη τιμή για τους ιερείς της Καινής Διαθήκης; Δεν είναι ανώτερη η Καινή της Παλαιάς; Και αν άξιζαν τιμή τότε, δεν αξίζουν πολύ περισσότερη τώρα; Και επειδή γνωρίζω ότι δεν θα δεχθείτε την αλήθεια όσο φανερή και αν είναι, θα τελειώσω δείχνοντας ότι ο ίδιος ο Χριστός, τιμά τους Επισκόπους Του με τιμές ανώτερες από το «χειροφίλημα» που επικρίνετε. Τους τιμά ΜΕ ΕΔΑΦΙΑΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ!!! Δείτε τι λέει ο ίδιος ο Χριστός για τον επίσκοπο της Εκκλησίας της Φιλαδελφείας: «9 ιδού δίδωμι εκ της συναγωγής του σατανά των λεγόντων εαυτούς Ιουδαίους είναι, και ουκ εισίν, αλλά ψεύδονται· ιδού ποιήσω αυτούς ίνα ήξουσι και προσκυνήσουσιν ενώπιον των ποδών σου, και γνώσιν ότι εγώ ηγάπησά σε» (Αποκάλυψις 3/γ΄). Ο ίδιος ο Χριστός λέει σαφώς ότι θα κάνει τους Ιουδαίους να προσκυνήσουν τα πόδια του αγίου αυτού επισκόπου! Εσάς τα άμφια, οι τίτλοι και το χειροφίλημα σας πείραξε; Ή μήπως λάβατε από κανέναν επίσκοπο της Εκκλησίας του Χριστού χειροτονία κύριε Βασίλη, για να ονομάζετε τον εαυτό σας: «ποιμένα»; Ρωτήσατε τον τοπικό Χριστιανό επίσκοπο για τον τίτλο που λάβατε αυθαίρετα; Γιατί τελειώνοντας θα σας θυμίσω τα λόγια του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου (2ος αιώνας μ.Χ.) περί της Θείας Ευχαριστίας: «προκαθημένου του επισκόπου εις τόπον Θεού και των πρεσβυτέρων εις τόπον συνεδρίου των αποστόλων» (Μαγνισιείς 6,7. Σμυρναίους 8, Φιλαδ. 4). Εσείς, πως γίνατε πρεσβύτερος χωρίς τη χειροτονία επισκόπου, και μάλιστα επικρίνετε την τιμή προς τον επίσκοπο; Ελπίζω η επιστολή μου να δημοσιευθεί. Ο Θεός να σας φωτίσει! Νικόλαος Μαυρομάγουλος. Αυτή ήταν η επιστολή που κατατρόμαξε τον κο Βασιλειάδη, γιατί οι απαντήσεις μου στα όσα έγραψε, δεν στηρίζονταν σε γνώμες του ενός ή του άλλου, αλλά στις πηγές, σε πρωτοχριστιανικά και Αγιογραφικά κείμενα. Και θέλησε αυτή τη φωνή να τη ΦΙΜΩΣΕΙ, και μάλιστα, να προχωρήσει σε επιπλέον διαστροφή των λόγων μου. Έτσι, στο επόμενο περιοδικό Τυχικός, Νο 184, Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου 2005, δημοσιεύει ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΤΜΗΜΑ της επιστολής μου, (μία μόλις παράγραφο) χωρίς κανένα από τα στοιχεία που παρέθεσα, και αυτό μόνο και μόνο για να το ΔΙΑΣΤΡΕΨΕΙ κατά την Προτεσταντική του συνήθεια. Και ενώ επικαλείται "έλλειψη χώρου", ως δικαιολογία για τη μη δημοσίευση της επιστολής μου, αφιερώνει ΔΥΟ ΔΙΣΤΗΛΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ για το σχολιασμό αυτής της παραγράφου που απομόνωσε από ολόκληρη την ανωτέρω επιστολή. Μάλιστα ΑΛΛΑΖΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΟ ΘΕΜΑ, και προσπαθώντας να ξεφύγει, βάζει ως θέμα: "Ποιοι είναι οι Χριστιανοί;" Αυτός είναι ο Προτεσταντικός τρόμος για την αλήθεια. Στη συνέχεια, επισυνάπτω τα γραφόμενα του συκοφαντικού και διαστρεβλωτικού αυτού κειμένου που γράφηκε, ώστε να φανεί ακόμα περισσότερο ο δόλος του αρθρογράφου του Τυχικού. Προσέξτε, πόσο πρόβλημα χώρου είχε, κρίνοντας από την "μικρούλα" απάντησή του! Τα παρακάτω, μπορείτε να τα δείτε και στη διεύθυνση του περιοδικού: http://www.tyxikos.gr/05-1-19.html Ποιοι οι Χριστιανοί (;) Αναφερόμενος σε προηγούμενη απάντησή μας (βλ. σελ. 3207) ο κ. Ν. Μαυρομάγουλος έστειλε νέα μακροσκελή επιστολή του, που δε μπορεί να δημοσιευθεί ολόκληρη λόγω χώρου, εις την οποία διαφωνεί με τους κ.κ. καθηγητές και επιστήμονες τις θέσεις των οποίων παρουσιάσαμε και τις οποίες δεν ανήκει βεβαίως σ’ εμάς να αναθεωρήσουμε ή να ελέγξουμε. Επίσης προσπαθεί να πείσει πως στην Ελλαδική Εκκλησία όλα βαίνουν καλώς... Αλλά και σ’ αυτό το ζήτημα δε μπορούμε να συμφωνήσουμε, επειδή έτσι θα έπρεπε να διαψεύσουμε παλαιές και πρόσφατες αποκαλύψεις του Τύπου και μάλιστα του εκκλησιαστικού. Αναφέρεται επίσης και σε κάποια άλλα δευτερεύοντα θέματα. Κυρίως όμως – κι αυτό για εμάς είναι το σπουδαιότερο– ο κ. Ν.Μ. θέτει θέμα για το ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ και γράφει: «...εσείς (ως Προτεστάντες), προφανώς θεωρείτε Χριστιανό τον οποιονδήποτε. Όμως αγαπητοί μου, η Χριστιανική Εκκλησία είναι ΜΙΑ, και όχι χίλια κομμάτια αιρέσεων. Και όποιος διαφωνεί με την Εκκλησία του Χριστού, απλώς δεν είναι Χριστιανός, και ας υποστηρίζει ό,τι θέλει. Δεν είναι Χριστιανός όποιος ξεφυτρώνει ξαφνικά και ισχυρίζεται Χριστιανικότητα. Χριστιανός έξω από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ». Και προσθέτει παρακάτω: «Εφόσον λοιπόν η Εκκλησία συμφώνησε σε αυτό, δεν πέφτει λόγος σε κανέναν Προτεστάντη αν του αρέσει ή όχι.» (Υπογράμμιση του «Τ») Το ποιοι είναι «Προτεστάντες» ή όχι, δεν μας αφορά και γι’ αυτό δεν πρόκειται να ασχοληθούμε. Θα μείνουμε όμως στη θέση του κ. Μ. για το ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, επειδή ο άνθρωπος, ατυχώς, επαναλαμβάνει εκ νέου το παλαιό ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ που έπραττε τότε που ήταν  οπαδός της ολοκληρωτικής και αντιχριστιανικής αίρεσης της ΣΚΟΠΙΑΣ, και είναι συνεπώς λυπηρό αλλά και δίκαιο, να του θυμίσουμε πως τότε υποστήριζε ότι «Χριστιανός έξω από την οργάνωση εκείνη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ», οι δε υπόλοιποι –μεταξύ των οποίων και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί– ήταν κοπριά και καύσιμη ύλη που έμελλε να καεί στον Αρμαγεδώνα... Δεν διδάχθηκε ο κ. Μ. από εκείνη τη δυσάρεστη πείρα του; Λησμονεί ότι «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»; Και ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι, ο μη γένοιτο, δε θα λέει στο μέλλον τα ίδια από άλλη θρησκευτική πολεμίστρα; Ευτυχώς άλλοι, αρμοδιότεροι του κ. Μ., έχουν διαφορετική γνώμη για το ποιοι είναι οι Χριστιανοί και ιδού ένα παράδειγμα από τη γραφίδα του Μητροπολίτη Σηλυβρίας κ. Αιμιλιανού,[*] ο οποίος για πολλές δεκαετίες εργάστηκε στο εξωτερικό και επί 35 ολόκληρα χρόνια υπήρξε εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Κων/πόλεως στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Έχει για τούτο ιδιαίτερη αξία η γνώμη του περί των «άλλων» Χριστιανών, καθώς και η κριτική του για τη μισαλλόδοξη νοοτροπία τινών, που καλά θα έκανε να προσέξει ο κ. Μ. πριν εκτοξεύσει τους αφορισμούς του. «(...) Αι δυνατότητες αι οποίαι μέχρι τότε μου είχον δοθή, να έρχωμαι εις ανθρωπίνην επικοινωνίαν και γνωριμίαν με ανθρώπους άλλων δογμάτων ή και θρησκειών κατά την παραμονήν μου εις την Ευρώπην, μου εδημιούργησαν μίαν ευρύτητα αντιλήψεως διά τον Χριστιανισμόν, διότι καμμία Εκκλησία δεν μπορεί να μένη απομονωμένη, αλλά αντιθέτως πρέπει να γνωρισθή και να γνωρίση και τους άλλους. Κατ’ αυτόν τον τρόπον προλειαίνεται το έδαφος δι’ αλληλογνωριμίαν, βαθμιαίαν προσέγγισιν, πρώτα ίσως των ανθρωπίνων σχέσεων, και εις την συνέχειαν μελέτης. Πρώτον, όσων μας ενώνουν και κατόπιν, όσων μας χωρίζουν. Αυτό ακριβώς ονομάζεται Οικουμενική Συνείδησις και είναι απαραίτητον στοιχείον διά κάθε χριστιανόν, να ξεύρη δηλαδή ότι ό Θεός εις την σοφίαν Του, παρακολουθεί το έργον της Ενώσεως των Εκκλησιών και το όποιον επωμίζεται κάθε επί μέρους Εκκλησία, εις κάθε εποχήν αλλά και κάθε πιστός. (...) Η Ορθοδοξία χρειάζεται «ανοίγματα». Δεν είναι κλειστός χώρος και κάνει πολύ κακό εις τον σημερινόν Ορθόδοξον να νομίζη ότι πρέπει να κτίση μίαν αμυντικήν γραμμήν, ένα ανάχωμα και να επιτίθεται εναντίον οποιουδήποτε τον οποίον νομίζει ότι δεν είναι δικόν του. Έτσι εξηγείται η μανιώδης εκστρατεία με άρθρα και ομιλίας εναντίον του Δυτικού Χριστιανισμού, ότι είναι «χαμένος», «αποτελεί δε την αιτία κάθε κάκου» και ότι «υπονομεύει την Ορθοδοξία και την Ελλάδα» και ότι ακόμα «πηγή όλων των κακών εις την Ελλάδα είναι οι ξένοι»... Μέσα λοιπόν απ’ αυτάς τας συνθήκας εδημιουργήθη εντός μου μία προκαταβολή Οικουμενικής Συνειδήσεως. Εις το Βέλγιον και εις την Ολλανδίαν ανέπτυξα χωρίς δισταγμούς θερμοτάτας αδελφικάς σχέσεις με Καθολικούς θεολόγους και Κληρικούς. (...) Τότε λοιπόν αντελήφθην και έλαβον πολλά μαθήματα, ότι αυτά τα οποία μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά τα οποία μας χωρίζουν. Συνεπώς η Ορθοδοξία πρέπει να είναι ανοικτή εκκλησία και όχι κλειστή, να τρέφη και να οδηγή τον απλόν Ορθόδοξον πιστόν εις γνωριμίαν με τους άλλους, οι οποίοι και αυτοί είναι παιδιά του Θεού και επομένως αδέλφια του.» [*] Από το «Εορτολόγιον του Έτους 2005», του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.   Δεν φταίει όμως μόνον ο κ. Μ. για τη στάση αυτή, επειδή γενικώς υπάρχει μια διπροσωπία εκ μέρους ιδιαίτερα της Ελλαδικής Εκκλησίας απέναντι στους ετερόδοξους, αφού εντός της χώρας τους ονομάζει “αιρετικούς” αλλά εκτός της Ελλάδας καλούς και πιστούς Χριστιανούς, όπως π.χ. όταν ο Αρχιεπίσκοπος ονόμασε πρόσφατα «ΚΑΛΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ»τον υποψήφιο επίτροπο της Ε.Ε. κ. Μποτιλιόνε (Βλ. «Τ» σελ. 3228) ο δε Μητροπολίτης Ναυπάκτου ονόμασε την Βρετανίδα κ. Tasha Danvers «ΠΙΣΤΗ ΑΘΛΗΤΡΙΑ» (Εφημ. «Εκκλησιαστική Παρέμβαση», 12/04, σ. 16) παρ’ όλο που και οι δύο προφανώς δεν ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία! Όταν όμως ο Χριστός βεβαιώνει ότι: «Ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν. 5/ε/24), εμείς θα δώσουμε εμπιστοσύνη στα λόγια του Χριστού, που είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ και Η ΖΩΗ. Ας καταλάβει λοιπόν ο κ. Μ. ότι με τη στάση του διαψεύδει την Κεφαλή της Εκκλησίας και είθε ο Θεός να του συγχωρήσει το λάθος.   Λόγω λοιπόν του ανωτέρω περιγραφόμενοι ΔΟΛΟΥ, ΦΙΜΩΣΗΣ και ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗΣ που μπορείτε κι εσείς να παρατηρήσετε, δίνω την απάντησή μου δημόσια εδώ, ώστε ενώπιον όλων, να ελεγχθεί η Προτεσταντική μεθόδευση της πλάνης του κου Βασιλειάδη. Τον οποίο αν και αποκαλώ "φίλο" στα προηγούμενα μηνύματά μου, λόγω παλαιάς μας γνωριμίας, επιδεικνύει μεθόδευση που ούτε σε φίλο, ούτε σε πιστό άνθρωπο αρμόζει. Ακολουθεί η απάντησή μου, την οποία θα του κοινοποιήσω άμεσα μετά τη δημοσίευσή της: ΣΥΝΤΟΜΟ ΜΗΝΥΜΑ Κύριε Βασιλειάδη Μια και επικαλείσαι ΩΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ζήτημα χώρου για την προηγούμενη επιστολή μου, την οποία "έθαψες" για να μη διαψευσθείς, δεν έχεις παρά να δημοσιεύσεις ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΟΥ αυτό το σύντομο μήνυμα, ώστε να μη μπορείς να επικαλεσθείς θέμα χώρου για να φιμώσεις πάλι τις απαντήσεις μου και να τις διαστρέφεις αδιαμαρτύρητα, όπως ήδη έκανες. Ενημέρωσε λοιπόν τους αναγνώστες σου, ότι το μήνυμα εκείνο που φίμωσες, βρίσκεται πλέον σε κοινή θέα, (μαζί με όλη την αλληλογραφία μας επί του θέματος αυτού), στην ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ, στη διεύθυνση: http://www.oodegr.com/oode/protestant/tyxikos1.htm Εκεί υπάρχουν για κάθε ενδιαφερόμενο, και αυτά που φίμωσες, και αυτά που διέστρεψες, και αυτά που σου απάντησα για τις νέες διαστρεβλώσεις σου στο τεύχος Νο 184, Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου 2005. Από εδώ πλέον θα λαμβάνεις τις απαντήσεις, κάθε φορά που φιμώνεις τις Χριστιανικές θέσεις, γιατί δυστυχώς το περιοδικό σου είναι ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟ για τις επιστολές αναγνωστών. Νικόλαος Μαυρομάγουλος. Ακολουθεί η απάντησή μου στις νέες διαστρεβλώσεις του κου Βασίλη Βασιλειάδη: ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΥΧΙΚΟΥ Κύριε Βασιλειάδη Στην εκτενέστερη αυτή επιστολή μου, οφείλω αρχικά να διαμαρτυρηθώ και σ' εσένα, για τους εξής κατ' αρχήν λόγους: 1. Φίμωσες την απάντησή μου, στην οποία απαντούσα τεκμηριωμένα, και διέψευδα τους ισχυρισμούς σου. 2. Επικαλέσθηκες ψευδώς, ότι είχες πρόβλημα χώρου, και έτσι δημοσίευσες μόνο ένα μικρό μέρος της επιστολής μου, ίσα - ίσα για να τη διαστρέψεις. Αντιθέτως, δημοσίευσες απάντηση, τόσου μήκους, όση η επιστολή μου την οποία "έθαψες". 3. Άλλαξες το θέμα συζήτησης, χωρίς να δώσεις την παραμικρή απάντηση στα όσα σου εξέθεσα, κατά των Προτεσταντικών σου θέσεων, τεκμηριωμένα και με πηγές. 4. Διαστρέβλωσες ΠΛΗΡΩΣ όλα όσα έγραψα, και τα παρουσίασες όπως σε σύμφερε, για τη δημιουργία εντυπώσεων. Προχωράω τώρα, στη διάψευση των όσων διαστρέβλωσες από το μήνυμά μου: Γράφεις: "ο κ. Ν. Μαυρομάγουλος έστειλε νέα μακροσκελή επιστολή του... εις την οποία διαφωνεί με τους κ.κ. καθηγητές και επιστήμονες τις θέσεις των οποίων παρουσιάσαμε και τις οποίες δεν ανήκει βεβαίως σ’ εμάς να αναθεωρήσουμε ή να ελέγξουμε". Απαντώ: ΛΕΣ ΨΕΜΑΤΑ κε Βασιλειάδη! Πού έγραψα εγώ στην επιστολή μου, ότι "διαφωνώ" με τα κείμενα των καθηγητών που δημοσίευσες; Σε προκαλώ να μου το υποδείξεις! Εγώ σαφέστατα έγραψα: "Άλλη η διαφοροποίηση ενδύματος λαϊκών και κληρικών, (η οποία φυσικά δεν ήταν δυνατόν να γίνει πριν από τον 4ο αιώνα εν μέσω διωγμών), και άλλη η χρήση αμφίων στη Θεία Λειτουργία. Κακώς τα συγχέετε με τις παραθέσεις που κάνετε. Στις ίδιες τις παραθέσεις σας, αναφέρεται ότι «κείμενο του 3ου αιώνα αναφέρεται ήδη σε vestes sacralae, που η χρήση τους επιτρεπόταν μόνο μέσα στην εκκλησία, και μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν ήδη ιερατικά άμφια, αν και μορφολογικά δεν πρέπει να διαφοροποιούντο από τα κοινά ενδύματα». Αυτό όμως το προσπεράσατε." Όχι λοιπόν μόνο δεν διαφώνησα, όπως ψευδώς λες, αλλά αντιθέτως, χρησιμοποίησα το ίδιο κείμενο των καθηγητών, που επικόλλησες, για να σε διαψεύσω και εκεί. Γιατί όχι μόνο διέστρεψες το νόημα των λόγων των "καθηγητών", που επικαλείσαι, αλλά κατά την προφανή συνήθειά σου, διαστρέφεις ξεδιάντροπα και τα δικά μου λόγια, για πολλοστή φορά! Προσπαθείς έτσι να δημιουργήσεις εντυπώσεις, δήθεν ότι εγώ διαφωνώ με τους καθηγητές, και όχι ότι εσύ διαστρεβλώνεις και τους μεν, και τον δε (εμένα). Γράφεις για εμένα: "Επίσης προσπαθεί να πείσει πως στην Ελλαδική Εκκλησία όλα βαίνουν καλώς" Απαντώ: Και πάλι λες ψέματα! Πού το έγραψα και αυτό κε Βασιλειάδη;" Βρες το στην επιστολή μου εδώ πιο πάνω σε παρακαλώ, για να αποδείξεις ότι δεν είσαι διαστρεβλωτής των λόγων μου! Αντιθέτως, εγώ γράφω σαφώς, ότι δεν βαίνουν "όλα" καλώς, μια και υπάρχουν λίγοι μεν, ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΚΤΟΙ ακατάλληλοι ιερείς. Συγκεκριμένα, γράφω σαφώς, ότι η ένστασή μου, είναι ενάντια στον ισχυρισμό σου, ότι "οι περισσότεροι" ιεράρχες είναι σκάρτοι. Έγραψα ακριβώς: "Στοιχεία παρακαλώ, για τους περισσότερους ιεράρχες". Προσπαθείς έτσι να δημιουργήσεις πάλι ψευδείς εντυπώσεις, για το τι είπα, ενόψει των προσφάτων σκανδάλων, τα οποία επικαλείσαι στη συνέχεια προς δήθεν διάψευσή μου. Γράφεις ακόμα για την επιστολή μου: "Αναφέρεται επίσης και σε κάποια άλλα δευτερεύοντα θέματα". Απαντώ: Έτσι προσπαθείς κε Βασιλειάδη, να ξεφύγεις από τα τεκμηριωμένα στοιχεία μου, που απεδείκνυαν τη χρήση ειδικών ενδυμάτων από την πρώτη Εκκλησία. Και ενώ αυτό ακριβώς που είναι το θέμα της συζήτησης το προσπερνάς, επικεντρώνεσαι σε ζητήματα εκτός θέματος, όπως το θέμα της Χριστιανικότητας. Γράφεις: "Το ποιοι είναι «Προτεστάντες» ή όχι, δεν μας αφορά και γι’ αυτό δεν πρόκειται να ασχοληθούμε" Απαντώ: Προφανώς, προσπαθείς έτσι να κρύψεις από τους μη Προτεστάντες, ότι το περιοδικό "Τυχικός", ανήκει στον Προτεσταντικό, και μάλιστα ΣΤΟΝ ΑΚΡΟ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΟ χώρο, εφόσον εσύ ο εκδότης, ούτε καν την Αγία Τριάδα δεν αποδέχεσαι ως δόγμα απαραίτητο για τη σωτηρία. Θυμίσου τι μου έλεγες όταν πρωτοπίστεψα στην Τριαδικότητα του Θεού... Άραγε οι Προτεστάντες αναγνώστες σου, ξέρουν τις απόψεις σου για την Τριαδικότητα του Θεού;;; Γράφεις: "Θα μείνουμε όμως στη θέση του κ. Μ. για το ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, επειδή ο άνθρωπος, ατυχώς, επαναλαμβάνει εκ νέου το παλαιό ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ που έπραττε τότε που ήταν  οπαδός της ολοκληρωτικής και αντιχριστιανικής αίρεσης της ΣΚΟΠΙΑΣ και είναι συνεπώς λυπηρό αλλά και δίκαιο, να του θυμίσουμε πως τότε υποστήριζε ότι «Χριστιανός έξω από την οργάνωση εκείνη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ», οι δε υπόλοιποι –μεταξύ των οποίων και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί– ήταν κοπριά και καύσιμη ύλη που έμελλε να καεί στον Αρμαγεδώνα... Δεν διδάχθηκε ο κ. Μ. από εκείνη τη δυσάρεστη πείρα του; Λησμονεί ότι «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»; Και ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι, ο μη γένοιτο, δε θα λέει στο μέλλον τα ίδια από άλλη θρησκευτική πολεμίστρα" Απαντώ: Βασίλη, η προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων, την οποία επιχειρείς, πέφτει στο κενό. 1. Γιατί και τότε που ήμουν αιρετικός, και τώρα, το ίδιο υποστηρίζω, ΤΟ ΣΑΦΕΣΤΑΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΔΟΓΜΑ, ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, όπως σαφέστατα λέει και το Σύμβολο της Πίστης: "Πιστεύω... και εις ΜΙΑΝ Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν". Δεν έχει ο Χριστός χιλιάδες Εκκλησίες, όπως ίσως νομίζεις εσύ κε Βασιλειάδη. Γιατί αν είναι έτσι, τι σε κάνει να μη συμπεριλαμβάνεις στη ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ αυτή, και τους οπαδούς της αίρεσης της Σκοπιάς, την οποία αποκαλείς "αντιχριστιανική"; Με ποιο κριτήριο κε Βασιλειάδη, κρίνεις εσύ, ότι το δικό σου "μαγαζάκι" είναι μέρος της Εκκλησίας, και της Σκοπιάς είναι "αντιχριστιανικό"; Γιατί μετράς με δύο μέτρα και δύο σταθμά; 2. Όπως ίσως θα θυμάσαι κε Βασιλειάδη, στην ηλικία των 24ων ετών έφυγα από την οργάνωση της Σκοπιάς, στην οποία ήμουν από τη γέννησή μου, λόγω της απειρίας μου. Όμως, ούτε εσύ, ούτε άλλος μπορεί να ισχυρισθεί ότι πλέον, καθώς διανύω την πέμπτη δεκαετία της ζωής μου, δεν γνωρίζω σε ποιον και σε τι έχω πιστέψει, ώστε (όπως ισχυρίζεσαι για εμένα, για τη δημιουργία εντυπώσεων), "Και ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι, ο μη γένοιτο, δε θα λέει στο μέλλον τα ίδια από άλλη θρησκευτική πολεμίστρα;" Η εμπειρία μου κε Βασιλειάδη. Γιατί γνώρισα πλέον, όχι μόνο τη θρησκεία που κληρονόμησα, αλλά από την πρώτη κιόλας περίοδο της έρευνάς μου, και ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους, συμπεριλαμβανόμενης και της δικής σου αίρεσης. Μην προσπαθείς λοιπόν να συγκρίνεις τις γνώσεις ενός αιρετικού παιδιού 24ων ετών, με έναν ώριμο στην ηλικία άνδρα 42 ετών. Γιατί με τη δική σου την ίδια λογική, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι εσύ ο ίδιος, θα λες τα ίδια που λες σήμερα, ύστερα από μερικά χρόνια! 3. Άλλωστε, εσύ ο ίδιος ειδικά, κάνεις αυτό για το οποίο κατηγορείς δήθεν εμένα: Αρνήθηκες την Τριαδικότητα του Θεού, την οποία είχες ως καθαρόαιμος Προτεστάντης, για να μεγαλώσεις το "ποίμνιό" σου. Τότε που προσπαθούσες να προσεταιρισθείς τους πρώην Μάρτυρες της Σκοπιάς και να αναδειχθείς "ποιμένας τους" (με ποια εξουσία άραγε;), δεν δίστασες να νερώσεις το κρασί σου, στο βασικό Χριστιανικό δόγμα της Αγίας Τριάδος. Τότε που μου έλεγες: "ας μη μιλάμε για την Αγία Τριάδα, για να διατηρήσουμε ενότητα". Λες και ήμασταν ποτέ ενωμένοι! Μια και ΕΣΥ ήσουν ενωμένος σε μία "εκκλησία", με τους ΑΡΙΑΝΙΣΤΕΣ πρώην Μάρτυρες, και πανικοβαλόσουν κάθε φορά που κάποιος από αυτούς πίστευε στον αληθινό Θεό! Μήπως τελικά ΕΣΥ είσαι πιο κοντά στους αιρετικούς της Σκοπιάς, από ότι προσπαθείς να παρουσιάσεις; 4. Επίσης για τη δημιουργία εντυπώσεων, συγκρίνεις τα όσα πιστεύουν για τους αλλοθρήσκους οι Μάρτυρες της Σκοπιάς, με τα όσα πιστεύουμε εμείς οι Χριστιανοί. Πρέπει να ξέρεις φίλε μου, (για να μη διαψεύδεσαι όπως και εδώ θα διαψευσθείς), ότι άλλο πράγμα είναι το ποιος ανήκει στην Εκκλησία, και άλλο πράγμα το ποιος θα κληρονομήσει παράδεισο. Μη προσπαθείς λοιπόν να με παρουσιάσεις ως "δικαστή προς θάνατον" των αλλοθρήσκων. Αυτά κράτα τα για εκείνους που γνωρίζεις. Το τι πιστεύω (εγώ και η Εκκλησία του Χριστού), για τους αιρετικούς αλλά καλούς αλλόθρησκους, ακόμα και για τους μη Χριστιανούς, είναι εντελώς αντίθετο από "την κοπριά του Αρμαγεδδώνα" που γράφεις για να δημιουργήσεις εντυπώσεις. Και μπορείς να το δεις στο σχετικό μου κείμενο: "Η Οδός και η Σωτηρία". Μη διαστρέφεις λοιπόν τα πάντα, γιατί μόνο εσύ εκτίθεσαι. Γράφεις: "Ευτυχώς άλλοι, αρμοδιότεροι του κ. Μ., έχουν διαφορετική γνώμη για το ποιοι είναι οι Χριστιανοί" Απάντηση: Ποιοι είναι αρμοδιότεροι κε Βασιλειάδη; Ο κάθε μητροπολίτης, ή ΟΙ ΑΓΙΟΙ της Ορθόδοξης Εκκλησίας; Γιατί ανεξαρτήτως τι λένε μερικοί ιερείς που έχουν απωλέσει το Ορθόδοξο Χριστιανικό φρόνημα, οι άγιοι είναι σαφείς στο θέμα. Εσύ ο ίδιος κόπτεσαι ότι δεν είναι όλοι οι σύγχρονοι κληρικοί αυτό που θα όφειλαν να είναι. Πώς λοιπόν τώρα, χρησιμοποιείς Οικουμενιστικά παραδείγματα, από ιερέα που έχει πέσει από την πίστη, για να στηρίξεις τι είναι και τι δεν είναι Ορθόδοξο και Χριστιανικό; Είναι σαν να χρησιμοποιείς το κακό παράδειγμα ενός ιερέως που έπεσε στο αμάρτημα της πορνείας, για να αποδείξεις ότι η πορνεία είναι Χριστιανική πρακτική! Πως είπες; Κακό παράδειγμα; Συμφωνώ! Γιατί η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ, είναι μεγαλύτερο αμάρτημα από τη σαρκική πορνεία. Μια και η Αγία Γραφή αναφέρει, ότι η σαρκική πορνεία, είναι αμαρτία μόνο εντός του σώματος (Α΄ Κορινθίους 6/ς: 18). Ενώ η πνευματική πορνεία είναι αμαρτία εναντίον ΟΛΗΣ της Εκκλησίας. Δες για παράδειγμα, πώς με τις αντιχριστιανικές του δηλώσεις, ένας "Ορθόδοξος" επίσκοπος έρχεται σε αντίθεση με τη Χριστιανική πίστη, και δίνει αφορμές σε ένα αιρετικό περιοδικό να υποστηρίζει την αίρεση του Οικουμενισμού! Στην ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ, έχουμε ειδική ενότητα για τον Οικουμενισμό. Και αν πραγματικά σε ενδιαφέρει ποια είναι η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας για το θέμα, δες εκεί ποιες είναι οι θέσεις ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΣ, και όχι του κάθε μεμονωμένου επισκόπου που σε βολεύει για δημιουργία εντυπώσεων. Και επειδή μάλλον δεν θα κοιτάξεις καν το δεσμό, γιατί δεν σε ενδιαφέρει η αλήθεια, αλλά μόνο οι προσωπικές σου απόψεις, πάρε ένα μικρό δείγμα και εδώ, από το Πηδάλιο της Εκκλησίας: «Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να αποστρέφωνται τους αιρετικούς, και τας τών αιρετικών τελετάς. Μάλλον δε αυτοί, οι αιρετικοί δηλ. πρέπει να ελέγχωνται και να νουθετώνται από τους Επισκόπους και Πρεσβυτέρους, μήπως ήθελαν καταλάβουν και επιστρέφουν από την πλάνην των. Δια τούτο ο παρών Κανών διορίζει ότι, όποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος ήθελεν άποδεχθεί ως ορθόν και αληθινόν το βάπτισμα των αιρετικών ή την παρ' αυτών προσαγομένην θυσίαν, ο τοιούτος, προστάζομεν να καθαιρεθή. Επειδή ποίαν συμφωνίαν έχει ο Χριστός με τον διάβολον; ή ποίαν μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστον; Διότι εκείνοι όπου δέχονται τα παρά των αιρετικών, ή τα όμοια φρονήματα εκείνων έχουσι και αυτοί, ή το ολιγώτερον δεν έχουσι προθυμίαν να ελευθερώνουν αυτούς από την κακοδοξίαν των. ΟΙ ΓΑΡ ΣΥΝΕΥΔΟΚΟΥΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΧΕΙΝΩΝ ΤΕΛΕΤΑΣ, ΠΩΣ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΕΛΕΓΞΟΥΣΙΝ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΔΟΞΟΝ ΚΑΙ ΠΕΠΛΑΝΗΜΕΝΗΝ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΗΝ;» (Πηδάλιο σελ.50-54). Λοιπόν; Ποιον πρέπει να ακούσουμε περί της θέσης της Ορθοδοξίας για τον Οικουμενισμό κε Βασιλειάδη; Τον τυχόντα επίσκοπο που έπεσε από την πίστη του Χριστού, ή τους Ιερούς Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας; Για μια φορά ακόμα διαψεύδεσαι. Και για τον μεν Μητροπολίτη Σηλυβρίας είναι θέμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου τι θα κάνει, για τους επισκόπους της αρμοδιότητάς του, που έχουν πέσει στην αίρεση του Οικουμενισμού. Για τους δε τοπικούς επισκόπους που χρησιμοποιείς ως παραδείγματα, κακώς το κάνεις. Γιατί ο μεν αρχιεπίσκοπος, χρησιμοποιεί τη λέξη: "Χριστιανός" με την ευρεία έννοια, (του ομολογούντος κάποιον Χριστό), και όχι με την έννοια του μέλους της Εκκλησίας. Κι εγώ ο ίδιος, μπορεί κάποια στιγμή να πω: "Στον πλανήτη υπάρχουν δύο δισεκατομμύρια "Χριστιανοί"". Όμως θα το πω με την ευρεία έννοια, κατ' αντιπαράθεσιν με τους μη ομολογούντας κάποιον Χριστό και δεν θα εννοώ ούτε κατ' ελάχιστον ότι ανήκουν όλοι αυτοί στην Εκκλησία. Όσο για τον μητροπολίτη Ναυπάκτου, μίλησε για "πιστή αθλήτρια", (όπως λέμε: "πιστός Μουσουλμάνος"), και όχι για "πιστή Χριστιανή". Αλλά είναι φαίνεται αθεράπευτη η συνήθειά σου να διαστρέφεις τα λόγια των άλλων, όπως κάνεις και με την Αγία Γραφή. Και λέω για το τέλος του μηνύματός σου, όπου διαστρέφεις εκεί ΚΑΙ την Αγία Γραφή. Γιατί το εδάφιο του Χριστού: «Ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν. 5/ε/24) που χρησιμοποιείς, μιλάει για ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ, και όχι για τους Προτεστάντες που ΔΕΝ τον ακούνε, και στους οποίους ανήκεις. Γιατί αν τον άκουγες, θα δεχόσουν και το Πρεσβυτέριο που Ο ΧΡΙΣΤΟΣ άφησε, και την Εκκλησία Του, και τα συνεχιζόμενα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία. Πράγματα που εσύ αρνείσαι, μετατρέποντας τη Χριστιανική πίστη, σε ένα Δυτικού τύπου απολιθωμένο και νεκρό "πακέτο" ιδεών, και παρερμηνειών της Αγίας Γραφής. Όπως είδες κε Βασιλειάδη, δεν είναι δυνατόν να ΦΙΜΩΣΕΙΣ την αλήθεια. Και σε διαβεβαιώ, ότι και κάθε σου νέα παρερμηνεία και διαστροφή των λόγων μου, θα εκτίθεται στην ιστοσελίδα μας. Δυστυχώς είναι πολυτέλεια να ασχολούμαι με ΟΛΑ τα λάθη και τα ψεύδη που παρουσιάζονται στο περιοδικό σου, γιατί υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες και χειρότερες αιρέσεις από τη δική σου, για να ασχοληθούμε. Οι γενικότερες μελέτες μας για τον Προτεσταντισμό, συμπεριλαμβάνουν και αναιρούν και τις δικές σου εμμονές. Ο Θεός να σε ελεήσει Νικόλαος Μαυρομάγουλος. Αυτή είναι η αλληλογραφία μου με τον κο Βασιλειάδη. Και πιστεύω ότι είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα Προτεσταντικού ήθους και μεθόδων. Περί δε του περιοδικού "Τυχικός", το οποίο συνεχίζω και λαμβάνω εδώ και πάνω από 15 χρόνια, έχω να πω, ότι πρόκειται για ένα από τα ΡΗΧΟΤΕΡΑ περιοδικά που έχω δει στη ζωή μου. Πλήρες ειρωνείας και διαστρέβλωσης για το κάθε τι Ορθόδοξο. Τώρα γιατί δεν σταματάω να το λαμβάνω; (Όπως δεν σταματάω να λαμβάνω και πολλά άλλα Προτεσταντικά περιοδικά) Για δύο λόγους: 1. Για να παρακολουθώ την πορεία του παλιού μου "αδελφού" Βασίλη Βασιλειάδη, ελπίζοντας πάντα ότι κάποτε θα αρχίσει να διακρίνει την αλήθεια του Χριστού, και 2. Επειδή στα πάνω από 15 χρόνια αυτά, υπήρξαν στο περιοδικό αυτό και 10 - 20 άρθρα, που πραγματικά άξιζαν. Και δεν συνηθίζω να στερούμαι τίποτα που να αξίζει, από όποια πηγή και αν προέρχεται, και μάλιστα να το χρησιμοποιώ, όπως χρησιμοποίησα στοιχεία από το περιοδικό "Τυχικός", ακόμα και σε παλιό άρθρο της ΟΟΔΕ. Βλέπετε, εκείνο το άρθρο, μου διόρθωσε μια παλιά άποψη, κατάλοιπο από την Προτεσταντική μου προϊστορία, που την κουβαλούσα για λίγο διάστημα και ως Χριστιανός. Ένας Χριστιανός οφείλει να αποδέχεται το σωστό, και να αναγνωρίζει το καλό όπου το βλέπει. Παράλληλα όμως, οφείλει να είναι σκληρός και με τον εαυτό του, αλλά και με τους άλλους, όταν ΕΚΘΕΤΕΙ και ΑΝΑΙΡΕΙ αντιχριστιανικές απόψεις. Και όπως υπήρξα σκληρός με τον εαυτό μου, στην πορεία μου από την αίρεση προς την Εκκλησία του Χριστού, γκρεμίζοντας όλο το Προτεσταντικό οικοδόμημα με το οποίο ανατράφηκα, έτσι οφείλω να είμαι σκληρός και με τον παλιό μου φίλο τον Βασίλη. Και να του μιλάω ευθέως και σκληρά ακόμα, και να εκθέτω τις διαστροφές της Χριστιανικής πίστης στις οποίες εμμένει, μήπως ξυπνήσει από τον βαθύ Προτεσταντικό του ύπνο, και θεραπευθεί. Ν. Μ.