ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ....
ΑΝΑΓΕΝΝΗΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ... Παλι σε παρακαλω διβασε την Προς Εβραιους Επιστολη... Ολες οι ΑΛΗΘΕΙΕΣ βρισκονται εκει. Σχετικα με το μυστηριο...δια βαπτιση... αυτη ειναι ιδεα ανθρωπων, η οποια ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ μεσα στην ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ. Το ευπρισδεκτο απο Θεο βαπτισμα ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ. Η ΛΕΞΗ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, και ουτε ονομαζετει μυστηριο... Συμβολιζει την παλια ζωη της αμαρτιας και ΝΕΑ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΗ ζωη του σωσμενου χριστιανου. Το οποιο ακολουθει και την προσωπικη ομολογια του σωσμενου πιστου. Σε παρακαλω διαβασε Ρωμαιους 6:3-5+ Σχετικα με τις ΕΙΚΟΝΕΣ διαβασε Ρωμαιους 1:18-32, η Ρωμαιους 1:19-25. Τα λεγει τοσο απλα ο Αγιος Παυλος, για να τα καταλαβει και το πιο μικρο παιδι... Διαβασε και τις ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ στην Εξοδο 20:1-5+. Τα θεματα λοιπον που αναφερεις ειναι πολυ απλα. Ομως για να τα καταλαβει οποιοσδηποτε ανθρωπος, ειναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΚ ΘΕΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗ - Ιωαν.1:12,13. ...ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΩΘΕΝ ΓΕΝΝΗΣΗ - Ιωαν.3:3,16. ...ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - Τιτου 3:4-7. Α' Πετρου 1:3,18-25. Διαβασε αν θελει και Β' Πετρου 2:1-3. Αυτα για τωρα. Πρεπει να ξερεις οτι εγω σε αγαπω και θελω το καλο σου, το οποιο ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΚΥΡΙΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ. Ευχομαι να ΤΟΝ ΔΕΧΘΕΙΣ ΣΩΤΗΡΑ ΣΟΥ, δια να γινεις αληθινος χριστιανος, και να εχεις το ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ και ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ. Αμην. Ιωαν.6:47. 14:6. Ρωμ.3:23.6:23. ΓΑΛΑΤΑΣ 2:16. Εφεσ.2:1-10. Με αγαπη εν Κυριω, προς διαδωσιν της ΑΛΗΘΕΙΑΣ του Αγιου Ευαγγελιου το οποιο Ευαγγελιο του ΧΡΙΣΤΟΥ ειναι ΔΥΝΑΜΙΣ ΘΕΟΥ προς ΣΩΤΗΡΙΑΝ εις ΠΑΝΤΑ τον ΠΙΣΤΕΟΝΤΑ, Ιουδαιον τε πρωτον και Ελληνα. ΤΟ ΕΥΑΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ οταν το ΠΙΣΤΕΥΣΟΜΕ και το ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΣΩΖΕΙ τον αμαρτωλο και ΟΧΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ..! Αγαπητε ΕΛΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΝΑ ΛΥΤΡΩΘΕΙΣ στης ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΠΗΓΗ..! ΓΣΑ. Ρωμ.1:16.
ΑΓΑΠΗΤΕ ΚΥΡΙΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟΝ ΕΞΥΠΝΟ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣ ΔΟΞΑ ΘΕΟΥ..
ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ..ΤΑ ΕΝΤΟΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΒΑΣΗ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΑ ΜΟΥ...
Η Κιβωτός της Διαθήκης, η οποία ονομάζεται και "Κιβωτός του Μαρτυρίου", ήταν ένα ιερό κιβώτιο, μέσα στο οποίο φυλάσσονταν οι πέτρινες πλάκες όπου ήταν γραμμένες οι Δέκα Εντολές που είχε παραδώσει ο Κύριος, για δεύτερη φορά, στον Μωΰσή.
Η Κιβωτός της Διαθήκης κατασκευάστηκε με εντολή του Κυρίου, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που έθεσε στον Μωϋσή σε όραμα στο όρος Σινά (Έξοδος 25,9-10). Φυλασσόταν αρχικά μέσα στην «Σκηνή του Μαρτυρίου» κατά την περιπλάνηση στην έρημο του Σινά και αργότερα μέσα στο Ναό της Ιερουσαλήμ.
Η Κιβωτός της Διαθήκης αποτελούσε το σύμβολο της παρουσίας του Κυρίου ανάμεσα στον λαό του, τον Ισραήλ, και επικοινωνούσε μαζί τους, παρέχοντας συγκεκριμένες εντολές και κατευθύνσεις όταν ήταν απαραίτητο.
Κατά την 40ετή περιπλάνηση των Ισραηλιτών στην έρημο η κιβωτός μεταφερόταν από τους ιερείς μπροστά από το λαό και το στράτευμα (Αριθμοί 4,5-6. 10,33-36). Κατά τη μεταφορά της η Κιβωτός ήταν πάντα τυλιγμένη με ένα κάλυμμα από δέρμα φώκιας και με ένα γαλανό ύφασμα, κρυμμένη προσεκτικά ακόμα και από τα μάτια των Λευιτών που τη μετέφεραν.
Περιγραφή
Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι η Κιβωτός ήταν κατασκευασμένη από ξύλο ακακίας. Είχε μήκος 2,5 πήχεις, 1,5 πλάτος και 1,5 ύψος (περίπου 114 x 68 x 68 εκ.). Η κιβωτός ήταν καλυμμένη μέσα κι έξω ολόκληρη με τον πιο καθαρό χρυσάφι και η επάνω επιφάνειά της ήταν επίσης σκεπασμένη με χρυσάφι.
Στις δύο απέναντι πλευρές κατά μήκος έφερε από δύο χρυσούς κρίκους, από όπου περνούσαν δύο επιχρυσωμένα ξύλινα κοντάρια μεταφοράς (με χρυσές διακοσμήσεις). Πάνω από την κιβωτό βρίσκονταν τοποθετημένα στα άκρα της δύο χρυσαφένια ομοιώματα χερουβείμ, με τα πρόσωπά τους αντικριστά το ένα προς το άλλο (Λευιτικό 16,2. Αριθμοί 7,89).
Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, η παρουσία του Κυρίου γινόταν αντιληπτή ανάμεσα στα χερουβείμ με μια φωτεινή πηγή φωτός. Η ύπαρξη των χερουβείμ αποτελούσε αναπαράσταση του ουράνιου θρόνου του Θεού ο οποίος περιστοιχίζεται από αγγελικές δυνάμεις (Έξοδος 25,10-22 και 37,1-9).
Ο Μωϋσής ακολούθησε επακριβώς τις οδηγίες που πήρε από τον Κύριο. Οι κατασκευαστές της Κιβωτού ήταν ο Βεσελεήλ από τη φυλή Ιούδα και ο Ολιάβ από τη φυλή Δαν (31,2-7), οι οποίοι ήταν κι αυτοί καθορισμένοι από τον Κύριο.
Στο Δευτερονόμιο (10,1-5) αναφέρεται η κατασκευή μιας προσωρινής Κιβωτού από ξύλο ακακίας, όπου ο Μωϋσής αποθήκευσε προσωρινά τις πέτρινες πλάκες με τις Δέκα Εντολές. Η Κιβωτός της Διαθήκης κατασκευάστηκε λίγους μήνες αργότερα όπου και τοποθετήθηκαν τελικά και οι πέτρινες πλάκες.
ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ..
Βάπτισμα ονομάζεται ένα από τα επτά τελετουργικά μυστήρια των Χριστιανικών εκκλησιών με χρήση νερού ως συμβόλου εξαγνισμού, που σηματοδοτεί την εισαγωγή του πιστού στο σώμα της εκκλησίας. Η λέξη βάπτισμα προέρχεται από το ρήμα βάπτω/βαπτίζω που σημαίνει «βυθίζω συχνά ή έντονα, βουτάω, καταδύω».
Η κατά γράμμα κατανόηση του Ευαγγελίου αλλοιώνει το νόημα του. Εξ άλλου, αν η Αγία Γραφή δεν λέει καθαρά ότι πρέπει να βαπτίζουμε τα παιδιά μικρά, πολύ περισσότερο δεν λέει ότι δεν πρέπει. Η σωστή χριστιανική αντίληψη μας ψιθυρίζει ότι το βάπτισμα είναι υποχρεωτικό για όλους. Όποιος αντιτίθεται στο βάπτισμα των μικρών παιδιών έχει μεγάλη ευθύνη γιατί πρέπει πάντα να θυμόμαστε τα λόγια του Χριστού "άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με" (Ματθ.ΙΘ΄14). "Πορευθέντες ΜΑΘΗΤΕΥΣΑΤΕ πάντα τα έθνη, ΒΑΠΤΙΖΟΝΤΕΣ αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν" (Ματθ.ΚΗ΄19-20).
"...Ας βαπτισθεί έκαστος υμών...εις άφεσιν αμαρτιών. Και θέλετε λάβει την δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας, και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέσηται Κύριος ο Θεός ημών" -Πράξεις 2/β΄ 38,39.
Το "διότι" εδώ πιο πάνω, δείχνει ότι ο λόγος είναι περί τού βαπτίσματος εις άφεσιν αμαρτιών. Και τα τέκνα τών Χριστιανών λοιπόν έχουν μετοχή σε αυτό.
Ίσως εδώ μας πει κάποιος: Μα τι αμαρτία έχει το μωρό για να βαπτιστεί "εις άφεσιν αμαρτιών";
Προσέξτε τι λέει το εδάφιο Ιώβ 14/ιδ΄ 4,5 Ο΄ "τις γαρ καθαρός έσται από ρύπου; Αλλ' ουθείς. Εάν και μία ημέρα ο βίος αυτού επί τής γης" Βλέπουμε λοιπόν ότι ακόμα και μιας ημέρας αν είναι κάποιος, δεν είναι καθαρός. Και αυτό μαρτυρείται και σε άλλα εδάφια τής Αγίας Γραφής. Ας δούμε άλλο ένα:
"Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου" - Ψαλμός 50/ν΄ 7. Σκεφθήτε! Ακόμα και από τη σύλληψη ο άνθρωπος είναι δεμένος με την αμαρτία. Ή μήπως ο ερωτών, δεν γνωρίζει ότι και τα παιδιά μας μετέχουν τού προπατορικού αμαρτήματος; Δεν κληρονόμησαν από τον Αδάμ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ, και δεν γεννήθηκαν ΣΤΕΡΗΜΕΝΑ από το Άγιο Πνεύμα που είχε ο Αδάμ;
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΧΩΡΙΑ ΣΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΟΙΚΟΥΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥΣ ΠΟΥ ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΑΝ.. ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΕΓΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΜΙΚΡΑ Η ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΩΡΑ ΠΑΙΔΙΑ .. ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΡΙΨΕΤΑΙ ΕΣΕΙΣ..
. Εν τούτοις, κατά τον Ωριγένη (Υπόμνημα εις Ρωμαίους, 5) ο νηπιοβαπτισμός ηταν αποστολική παράδοση. Ο Κυπριανός υποστήριζε την κατά το δυνατόν ταχύτερη βάπτιση των νηπίων και ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να παραμείνουν αυτά χωρίς την θεία χάρη ακόμη και για οκτώ ημέρες, αφού ως απόγονοι του Αδάμ ζουν υπό το ‘’contagium mortis antiquae’’ (Epist., 64,2.5). Από τις αρχές του Γ αιώνα η συνήθεια του νηπιοβαπτισμού κατακτούσε συνεχώς έδαφος, ιδιαίτερα στην Β. Αφρική (Τερτυλλιανού, De baptismo, 18, Κυπριανού, Epist. 64, 2-4), γι’ αυτό και η ευθύνη του αναδόχου έγινε ουσιαστικότερη. Ο Ανάδοχος, ο οποίος μαρτυρείται ήδη από τον Τερτυλλιανό, προέρχονταν από την τάξη των πιστών, ηταν συνήθως του ίδιου φύλου προς τον βαπτιζόμενο και προσωποποιούσε την ευθύνη του όλου σώματος της τοπικής εκκλησίας για την ορθή κατήχηση του νέου μέλους της. Με την προοδευτική όμως επιβολή του νηπιοβαπτίσματος προέκυψε για ποικίλους λόγους και η τάση αναβολής του βαπτίσματος».... ΚΛΕΙΝΩ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ... ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΤΑΙ ΧΩΡΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ...
ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΔΕΝ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΤΟ ΝΗΠΙΟΒΑΤΠΙΣΜΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ...ΚΥΡΙΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ 27 ΚΙΟΜΩΣ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ... Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΠΡΟΣΤΕΘΗΚΕ ΤΟΝ 4 ΑΙΩΝΑ ΠΡΙΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ..
ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΗ ΙΕΡΩΣΥΝΗ
Ο απ Πέτρος, στην πρώτη του επιστολή, αναφέρει την Εκκλησία ως ‘’οίκο πνευματικό, ιεράτευμα άγιον’’ (β 5). Αυτό δείχνει ότι δεν καταργήθηκε η ιεροσύνη. Με το ‘’τετέλεσται’’ που είπε ο Κύριος όταν ήταν καρφωμένος στον Σταυρό για τις αμαρτίες μας, αυτό που καταργήθηκε ήταν η ιεροσύνη της Παλαιάς Διαθήκης με τις προσφορές και τις θυσίες των ζώων που είχαν ως σκοπό τον εξαγνισμό του ανθρώπου. Η Εκκλησία ως ‘’ιεράτευμα άγιον’’, μετέχει την ιεροσύνης του Χριστού καθώς Εκείνος την έχει αμετάθετη. Δεν έχει δική της ιεροσύνη, αλλά μετέχει στην ιεροσύνη του Χριστού. Ο όρος ‘’βασίλειο ιεράτευμα’’, δεν εμποδίζει την ύπαρξη της ειδικής ιεροσύνης. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε από την ίδια την Αγία Γραφή. Ο Θεός εξέλεξε τον Ισραήλ από όλα τα άλλα έθνη στην Παλαιά Διαθήκη και του υποσχέθηκε ότι ‘’σεις θέλετε είσθαι εις Εμέ βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον’’ (Έξοδος ιθ 6), όταν εκείνοι θα υπάκουαν στο θέλημά Του. Η γενική ιεροσύνη, λοιπόν, δεν εμποδίζει την ύπαρξη της ειδικής, εφόσον ο ίδιος ο Θεός εξέλεξε τον Ααρών και τους υιούς του να ιερατεύουν, όπως φαίνεται στην Έξοδο κη 1. 37-39, κθ 9, λ 30 κτλ. Μάλιστα, αυτή η τάξη ήταν απαραβίαστη. Κανένας δεν μπορούσε να μετέχει της ειδικής ιεροσύνης αν δεν ανήκε στην φυλή του Λευί. Ο Κορέ, λόγου χάρη, που ήθελε να σφετεριστεί την ιερατική εξουσία της Παλαιάς Διαθήκης, τιμωρήθηκε παραδειγματικά. Το ίδιο και ο βασιλιάς Οζίας, ο οποίος έμεινε λεπρός μέχρι τον θάνατό του. Παρατηρούμε ότι στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει η ειδική ιεροσύνη παράλληλα με την γενική ιεροσύνη του λαού Ισραήλ. Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς Χριστός είναι ιερέας μίας άλλης ανώτερης ιεροσύνης, ανώτερης διαθήκης, με ανώτερες επαγγελίες. Είναι μοναδικός ιερέας και αρχιερέας, ο οποίος έχει αμετάθετη την ιεροσύνη. Ο απ Παύλος, στην προς Εβραίους επιστολή, διασαφηνίζει την μεγάλη διαφορά μεταξύ της Λευιτικής ιεροσύνης και αυτής κατά την τάξη Μελχισεδέκ του Χριστού. Στην Εκκλησία στην Καινή Διαθήκη, όλοι είναι ‘’εις εν Χριστώ Ιησού’’ (Γαλάτες, γ 28). Όλοι μαζί, ως Σώμα Χριστού, μετέχουν της ιεροσύνης Του. Όμως, κάποια μέλη, εκτελούν μία διαφορετική λειτουργία μέσα στο Σώμα. Υπάρχει λειτουργικός διαχωρισμός. Όπως λέει ο απ Παύλος ‘’εάν όλο το σώμα είναι οφθαλμός, που η ακοή; Εάν όλο ακοή, που η όσφρησις;’’ (Α Κορινθίους ιβ 17). Ακριβώς όπως και στο ανθρώπινο σώμα που υπάρχουν διαφορετικά μέλη που εκτελούν διαφορετικές λειτουργίες, χωρίς το ένα να είναι ανώτερο του άλλου, εφόσον το ένα εξαρτάται από το άλλο, ώστε να αποτελούν ένα σώμα. Έτσι λοιπόν, η ειδική ιεροσύνη αποτελεί τα ‘’χέρια’’ της Εκκλησίας που προσφέρει τον άρτο και τον οίνο της Θείας Ευχαριστίας. Δεν έχει δική της ιεροσύνη, αλλά όλοι μετέχουν της μοναδικής του Χριστού. Οι απόστολοι χειροτονούσαν μέλη από την Εκκλησία για αυτήν την υπηρεσία. Με την αποστολική διαδοχή η ιεροσύνη ανάγεται στους αποστόλους και στον ίδιο τον Κύριο. Η ιεροσύνη στην Εκκλησία δεν είναι ανεξάρτητη με αυτήν του Χριστού, όπως δεν είναι ανεξάρτητη η αναίμακτη θυσία που τελείται στην Εκκλησία από την μοναδική θυσία του Χριστού. Μετά από αυτά τα λίγα και επεξηγηματικά, θα καταπιαστούμε με αρχέγονες μαρτυρίες.
«έρχομαι συναγαγείν πάντα τα έθνη και τας γλώσσας, και ήξουσι και όψονται την δόξαν μου. 19 και καταλείψω επ‘ αυτών σημεία και εξαποστελώ εξ αυτών σεσωσμένους εις τα έθνη, εις Θαρσίς και Φουδ και Λούδ και Μοσόχ και εις Θοβέλ και εις την Ελλάδα και εις τας νήσους τας πόρρω, οί ουκ ακηκόασί μου το όνομα ουδέ εωράκασί μου την δόξαν, και αναγγελούσι την δόξαν μου εν τοις έθνεσι. 20 και άξουσιν τους αδελφούς υμών εκ πάντων των εθνών δώρον Κυρίω μεθ ‘ ίππων και αρμάτων εν λαμπήναις ημιόνων μετά σκιαδίων εις την αγίαν πόλιν Ιερουσαλήμ, είπε Κύριος, ως αν ενέγκαισαν οι υιοί Ισραήλ τας θυσίας αυτών εμοί μετά ψαλμών εις τον οίκον Κυρίου. 21 και απ‘ αυτών λήψομαι εμοί ιερείς και Λευίτας, είπε Κύριος» (Ησαϊας, ξς 18-21).
Είναι μία σπουδαία προφητεία του Ησαϊα που αφορά την εποχή της Καινής Διαθήκης. Ο Κύριος θα μαζέψει όλα τα έθνη και όλες τις γλώσσες για να δουν την δόξα Του. Θα αποστείλει σεσωσμένους από αυτούς στα έθνη, προς εκείνους που δεν άκουσαν για τον Θεό, ούτε γνωρίζουν το όνομά Του. Αυτοί θα αναγγείλουν την δόξα του Κυρίου προς τα έθνη, και θα φέρουν τους αδελφούς από όλα τα έθνη ως δώρο στον Κύριο, στην Ιερουσαλήμ, που για μας κατά τα λόγια του απ Παύλου είναι η Εκκλησία και βασιλεία των ουρανών. (Εβραίους ιβ 22). Και από αυτούς (από τους πιστούς δηλαδή που θα έρθουν κοντά Του από τα έθνη), θα πάρει ιερείς και λευίτες. Θα εκλέξει ανθρώπους δηλαδή από τους ήδη πιστούς, δίνοντάς τους μετοχή στην ιεροσύνη Του.
Άλλο χωρίο από τον Ησαϊα, είναι το ακόλουθο· «και αντί χαλκού οίσω σοι χρυσίον, αντί δε σιδήρου οίσω σοι αργύριον, αντί δε ξύλων οίσω σοι χαλκόν, αντί δε λίθων σίδηρον. και δώσω τους άρχοντάς σου εν ειρήνη και τους επισκόπους σου εν δικαιοσύνη» (Ησαϊας ξ 17-18).
Εδώ, έχουμε μαρτυρία και ερμηνεία του αγίου Κλήμη Ρώμης, ο οποίος στην επιστολή του προς Κορινθίους, επικαλείται το συγκεκριμένο χωρίο του Ησαϊα, δείχνοντας ότι οι απόστολοι κήρυξαν, βάπτισαν, οργάνωσαν τις τοπικές Εκκλησίες εγκαθιστώντας επισκόπους και διακόνους.
ΑΝΑΓΕΝΝΗΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ... Παλι σε παρακαλω διβασε την Προς Εβραιους Επιστολη... Ολες οι ΑΛΗΘΕΙΕΣ βρισκονται εκει. Σχετικα με το μυστηριο...δια βαπτιση... αυτη ειναι ιδεα ανθρωπων, η οποια ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ μεσα στην ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ. Το ευπρισδεκτο απο Θεο βαπτισμα ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ. Η ΛΕΞΗ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, και ουτε ονομαζετει μυστηριο... Συμβολιζει την παλια ζωη της αμαρτιας και ΝΕΑ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΗ ζωη του σωσμενου χριστιανου. Το οποιο ακολουθει και την προσωπικη ομολογια του σωσμενου πιστου. Σε παρακαλω διαβασε Ρωμαιους 6:3-5+ Σχετικα με τις ΕΙΚΟΝΕΣ διαβασε Ρωμαιους 1:18-32, η Ρωμαιους 1:19-25. Τα λεγει τοσο απλα ο Αγιος Παυλος, για να τα καταλαβει και το πιο μικρο παιδι... Διαβασε και τις ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ στην Εξοδο 20:1-5+. Τα θεματα λοιπον που αναφερεις ειναι πολυ απλα. Ομως για να τα καταλαβει οποιοσδηποτε ανθρωπος, ειναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΚ ΘΕΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗ - Ιωαν.1:12,13. ...ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΩΘΕΝ ΓΕΝΝΗΣΗ - Ιωαν.3:3,16. ...ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - Τιτου 3:4-7. Α' Πετρου 1:3,18-25. Διαβασε αν θελει και Β' Πετρου 2:1-3. Αυτα για τωρα. Πρεπει να ξερεις οτι εγω σε αγαπω και θελω το καλο σου, το οποιο ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΚΥΡΙΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ. Ευχομαι να ΤΟΝ ΔΕΧΘΕΙΣ ΣΩΤΗΡΑ ΣΟΥ, δια να γινεις αληθινος χριστιανος, και να εχεις το ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ και ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ. Αμην. Ιωαν.6:47. 14:6. Ρωμ.3:23.6:23. ΓΑΛΑΤΑΣ 2:16. Εφεσ.2:1-10. Με αγαπη εν Κυριω, προς διαδωσιν της ΑΛΗΘΕΙΑΣ του Αγιου Ευαγγελιου το οποιο Ευαγγελιο του ΧΡΙΣΤΟΥ ειναι ΔΥΝΑΜΙΣ ΘΕΟΥ προς ΣΩΤΗΡΙΑΝ εις ΠΑΝΤΑ τον ΠΙΣΤΕΟΝΤΑ, Ιουδαιον τε πρωτον και Ελληνα. ΤΟ ΕΥΑΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ οταν το ΠΙΣΤΕΥΣΟΜΕ και το ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΣΩΖΕΙ τον αμαρτωλο και ΟΧΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ..! Αγαπητε ΕΛΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΝΑ ΛΥΤΡΩΘΕΙΣ στης ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΠΗΓΗ..! ΓΣΑ. Ρωμ.1:16.
ΑΓΑΠΗΤΕ ΚΥΡΙΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟΝ ΕΞΥΠΝΟ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣ ΔΟΞΑ ΘΕΟΥ..
ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ..ΤΑ ΕΝΤΟΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΒΑΣΗ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΑ ΜΟΥ...
Η Κιβωτός της Διαθήκης, η οποία ονομάζεται και "Κιβωτός του Μαρτυρίου", ήταν ένα ιερό κιβώτιο, μέσα στο οποίο φυλάσσονταν οι πέτρινες πλάκες όπου ήταν γραμμένες οι Δέκα Εντολές που είχε παραδώσει ο Κύριος, για δεύτερη φορά, στον Μωΰσή.
Η Κιβωτός της Διαθήκης κατασκευάστηκε με εντολή του Κυρίου, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που έθεσε στον Μωϋσή σε όραμα στο όρος Σινά (Έξοδος 25,9-10). Φυλασσόταν αρχικά μέσα στην «Σκηνή του Μαρτυρίου» κατά την περιπλάνηση στην έρημο του Σινά και αργότερα μέσα στο Ναό της Ιερουσαλήμ.
Η Κιβωτός της Διαθήκης αποτελούσε το σύμβολο της παρουσίας του Κυρίου ανάμεσα στον λαό του, τον Ισραήλ, και επικοινωνούσε μαζί τους, παρέχοντας συγκεκριμένες εντολές και κατευθύνσεις όταν ήταν απαραίτητο.
Κατά την 40ετή περιπλάνηση των Ισραηλιτών στην έρημο η κιβωτός μεταφερόταν από τους ιερείς μπροστά από το λαό και το στράτευμα (Αριθμοί 4,5-6. 10,33-36). Κατά τη μεταφορά της η Κιβωτός ήταν πάντα τυλιγμένη με ένα κάλυμμα από δέρμα φώκιας και με ένα γαλανό ύφασμα, κρυμμένη προσεκτικά ακόμα και από τα μάτια των Λευιτών που τη μετέφεραν.
Περιγραφή
Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι η Κιβωτός ήταν κατασκευασμένη από ξύλο ακακίας. Είχε μήκος 2,5 πήχεις, 1,5 πλάτος και 1,5 ύψος (περίπου 114 x 68 x 68 εκ.). Η κιβωτός ήταν καλυμμένη μέσα κι έξω ολόκληρη με τον πιο καθαρό χρυσάφι και η επάνω επιφάνειά της ήταν επίσης σκεπασμένη με χρυσάφι.
Στις δύο απέναντι πλευρές κατά μήκος έφερε από δύο χρυσούς κρίκους, από όπου περνούσαν δύο επιχρυσωμένα ξύλινα κοντάρια μεταφοράς (με χρυσές διακοσμήσεις). Πάνω από την κιβωτό βρίσκονταν τοποθετημένα στα άκρα της δύο χρυσαφένια ομοιώματα χερουβείμ, με τα πρόσωπά τους αντικριστά το ένα προς το άλλο (Λευιτικό 16,2. Αριθμοί 7,89).
Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, η παρουσία του Κυρίου γινόταν αντιληπτή ανάμεσα στα χερουβείμ με μια φωτεινή πηγή φωτός. Η ύπαρξη των χερουβείμ αποτελούσε αναπαράσταση του ουράνιου θρόνου του Θεού ο οποίος περιστοιχίζεται από αγγελικές δυνάμεις (Έξοδος 25,10-22 και 37,1-9).
Ο Μωϋσής ακολούθησε επακριβώς τις οδηγίες που πήρε από τον Κύριο. Οι κατασκευαστές της Κιβωτού ήταν ο Βεσελεήλ από τη φυλή Ιούδα και ο Ολιάβ από τη φυλή Δαν (31,2-7), οι οποίοι ήταν κι αυτοί καθορισμένοι από τον Κύριο.
Στο Δευτερονόμιο (10,1-5) αναφέρεται η κατασκευή μιας προσωρινής Κιβωτού από ξύλο ακακίας, όπου ο Μωϋσής αποθήκευσε προσωρινά τις πέτρινες πλάκες με τις Δέκα Εντολές. Η Κιβωτός της Διαθήκης κατασκευάστηκε λίγους μήνες αργότερα όπου και τοποθετήθηκαν τελικά και οι πέτρινες πλάκες.
ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ..
Βάπτισμα ονομάζεται ένα από τα επτά τελετουργικά μυστήρια των Χριστιανικών εκκλησιών με χρήση νερού ως συμβόλου εξαγνισμού, που σηματοδοτεί την εισαγωγή του πιστού στο σώμα της εκκλησίας. Η λέξη βάπτισμα προέρχεται από το ρήμα βάπτω/βαπτίζω που σημαίνει «βυθίζω συχνά ή έντονα, βουτάω, καταδύω».
Η κατά γράμμα κατανόηση του Ευαγγελίου αλλοιώνει το νόημα του. Εξ άλλου, αν η Αγία Γραφή δεν λέει καθαρά ότι πρέπει να βαπτίζουμε τα παιδιά μικρά, πολύ περισσότερο δεν λέει ότι δεν πρέπει. Η σωστή χριστιανική αντίληψη μας ψιθυρίζει ότι το βάπτισμα είναι υποχρεωτικό για όλους. Όποιος αντιτίθεται στο βάπτισμα των μικρών παιδιών έχει μεγάλη ευθύνη γιατί πρέπει πάντα να θυμόμαστε τα λόγια του Χριστού "άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με" (Ματθ.ΙΘ΄14). "Πορευθέντες ΜΑΘΗΤΕΥΣΑΤΕ πάντα τα έθνη, ΒΑΠΤΙΖΟΝΤΕΣ αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν" (Ματθ.ΚΗ΄19-20).
"...Ας βαπτισθεί έκαστος υμών...εις άφεσιν αμαρτιών. Και θέλετε λάβει την δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας, και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέσηται Κύριος ο Θεός ημών" -Πράξεις 2/β΄ 38,39.
Το "διότι" εδώ πιο πάνω, δείχνει ότι ο λόγος είναι περί τού βαπτίσματος εις άφεσιν αμαρτιών. Και τα τέκνα τών Χριστιανών λοιπόν έχουν μετοχή σε αυτό.
Ίσως εδώ μας πει κάποιος: Μα τι αμαρτία έχει το μωρό για να βαπτιστεί "εις άφεσιν αμαρτιών";
Προσέξτε τι λέει το εδάφιο Ιώβ 14/ιδ΄ 4,5 Ο΄ "τις γαρ καθαρός έσται από ρύπου; Αλλ' ουθείς. Εάν και μία ημέρα ο βίος αυτού επί τής γης" Βλέπουμε λοιπόν ότι ακόμα και μιας ημέρας αν είναι κάποιος, δεν είναι καθαρός. Και αυτό μαρτυρείται και σε άλλα εδάφια τής Αγίας Γραφής. Ας δούμε άλλο ένα:
"Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου" - Ψαλμός 50/ν΄ 7. Σκεφθήτε! Ακόμα και από τη σύλληψη ο άνθρωπος είναι δεμένος με την αμαρτία. Ή μήπως ο ερωτών, δεν γνωρίζει ότι και τα παιδιά μας μετέχουν τού προπατορικού αμαρτήματος; Δεν κληρονόμησαν από τον Αδάμ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ, και δεν γεννήθηκαν ΣΤΕΡΗΜΕΝΑ από το Άγιο Πνεύμα που είχε ο Αδάμ;
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΧΩΡΙΑ ΣΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΟΙΚΟΥΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥΣ ΠΟΥ ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΑΝ.. ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΕΓΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΜΙΚΡΑ Η ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΩΡΑ ΠΑΙΔΙΑ .. ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΡΙΨΕΤΑΙ ΕΣΕΙΣ..
. Εν τούτοις, κατά τον Ωριγένη (Υπόμνημα εις Ρωμαίους, 5) ο νηπιοβαπτισμός ηταν αποστολική παράδοση. Ο Κυπριανός υποστήριζε την κατά το δυνατόν ταχύτερη βάπτιση των νηπίων και ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να παραμείνουν αυτά χωρίς την θεία χάρη ακόμη και για οκτώ ημέρες, αφού ως απόγονοι του Αδάμ ζουν υπό το ‘’contagium mortis antiquae’’ (Epist., 64,2.5). Από τις αρχές του Γ αιώνα η συνήθεια του νηπιοβαπτισμού κατακτούσε συνεχώς έδαφος, ιδιαίτερα στην Β. Αφρική (Τερτυλλιανού, De baptismo, 18, Κυπριανού, Epist. 64, 2-4), γι’ αυτό και η ευθύνη του αναδόχου έγινε ουσιαστικότερη. Ο Ανάδοχος, ο οποίος μαρτυρείται ήδη από τον Τερτυλλιανό, προέρχονταν από την τάξη των πιστών, ηταν συνήθως του ίδιου φύλου προς τον βαπτιζόμενο και προσωποποιούσε την ευθύνη του όλου σώματος της τοπικής εκκλησίας για την ορθή κατήχηση του νέου μέλους της. Με την προοδευτική όμως επιβολή του νηπιοβαπτίσματος προέκυψε για ποικίλους λόγους και η τάση αναβολής του βαπτίσματος».... ΚΛΕΙΝΩ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ... ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΤΑΙ ΧΩΡΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ...
ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΔΕΝ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΤΟ ΝΗΠΙΟΒΑΤΠΙΣΜΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ...ΚΥΡΙΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ 27 ΚΙΟΜΩΣ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ... Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΠΡΟΣΤΕΘΗΚΕ ΤΟΝ 4 ΑΙΩΝΑ ΠΡΙΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ..
ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΗ ΙΕΡΩΣΥΝΗ
Ο απ Πέτρος, στην πρώτη του επιστολή, αναφέρει την Εκκλησία ως ‘’οίκο πνευματικό, ιεράτευμα άγιον’’ (β 5). Αυτό δείχνει ότι δεν καταργήθηκε η ιεροσύνη. Με το ‘’τετέλεσται’’ που είπε ο Κύριος όταν ήταν καρφωμένος στον Σταυρό για τις αμαρτίες μας, αυτό που καταργήθηκε ήταν η ιεροσύνη της Παλαιάς Διαθήκης με τις προσφορές και τις θυσίες των ζώων που είχαν ως σκοπό τον εξαγνισμό του ανθρώπου. Η Εκκλησία ως ‘’ιεράτευμα άγιον’’, μετέχει την ιεροσύνης του Χριστού καθώς Εκείνος την έχει αμετάθετη. Δεν έχει δική της ιεροσύνη, αλλά μετέχει στην ιεροσύνη του Χριστού. Ο όρος ‘’βασίλειο ιεράτευμα’’, δεν εμποδίζει την ύπαρξη της ειδικής ιεροσύνης. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε από την ίδια την Αγία Γραφή. Ο Θεός εξέλεξε τον Ισραήλ από όλα τα άλλα έθνη στην Παλαιά Διαθήκη και του υποσχέθηκε ότι ‘’σεις θέλετε είσθαι εις Εμέ βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον’’ (Έξοδος ιθ 6), όταν εκείνοι θα υπάκουαν στο θέλημά Του. Η γενική ιεροσύνη, λοιπόν, δεν εμποδίζει την ύπαρξη της ειδικής, εφόσον ο ίδιος ο Θεός εξέλεξε τον Ααρών και τους υιούς του να ιερατεύουν, όπως φαίνεται στην Έξοδο κη 1. 37-39, κθ 9, λ 30 κτλ. Μάλιστα, αυτή η τάξη ήταν απαραβίαστη. Κανένας δεν μπορούσε να μετέχει της ειδικής ιεροσύνης αν δεν ανήκε στην φυλή του Λευί. Ο Κορέ, λόγου χάρη, που ήθελε να σφετεριστεί την ιερατική εξουσία της Παλαιάς Διαθήκης, τιμωρήθηκε παραδειγματικά. Το ίδιο και ο βασιλιάς Οζίας, ο οποίος έμεινε λεπρός μέχρι τον θάνατό του. Παρατηρούμε ότι στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει η ειδική ιεροσύνη παράλληλα με την γενική ιεροσύνη του λαού Ισραήλ. Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς Χριστός είναι ιερέας μίας άλλης ανώτερης ιεροσύνης, ανώτερης διαθήκης, με ανώτερες επαγγελίες. Είναι μοναδικός ιερέας και αρχιερέας, ο οποίος έχει αμετάθετη την ιεροσύνη. Ο απ Παύλος, στην προς Εβραίους επιστολή, διασαφηνίζει την μεγάλη διαφορά μεταξύ της Λευιτικής ιεροσύνης και αυτής κατά την τάξη Μελχισεδέκ του Χριστού. Στην Εκκλησία στην Καινή Διαθήκη, όλοι είναι ‘’εις εν Χριστώ Ιησού’’ (Γαλάτες, γ 28). Όλοι μαζί, ως Σώμα Χριστού, μετέχουν της ιεροσύνης Του. Όμως, κάποια μέλη, εκτελούν μία διαφορετική λειτουργία μέσα στο Σώμα. Υπάρχει λειτουργικός διαχωρισμός. Όπως λέει ο απ Παύλος ‘’εάν όλο το σώμα είναι οφθαλμός, που η ακοή; Εάν όλο ακοή, που η όσφρησις;’’ (Α Κορινθίους ιβ 17). Ακριβώς όπως και στο ανθρώπινο σώμα που υπάρχουν διαφορετικά μέλη που εκτελούν διαφορετικές λειτουργίες, χωρίς το ένα να είναι ανώτερο του άλλου, εφόσον το ένα εξαρτάται από το άλλο, ώστε να αποτελούν ένα σώμα. Έτσι λοιπόν, η ειδική ιεροσύνη αποτελεί τα ‘’χέρια’’ της Εκκλησίας που προσφέρει τον άρτο και τον οίνο της Θείας Ευχαριστίας. Δεν έχει δική της ιεροσύνη, αλλά όλοι μετέχουν της μοναδικής του Χριστού. Οι απόστολοι χειροτονούσαν μέλη από την Εκκλησία για αυτήν την υπηρεσία. Με την αποστολική διαδοχή η ιεροσύνη ανάγεται στους αποστόλους και στον ίδιο τον Κύριο. Η ιεροσύνη στην Εκκλησία δεν είναι ανεξάρτητη με αυτήν του Χριστού, όπως δεν είναι ανεξάρτητη η αναίμακτη θυσία που τελείται στην Εκκλησία από την μοναδική θυσία του Χριστού. Μετά από αυτά τα λίγα και επεξηγηματικά, θα καταπιαστούμε με αρχέγονες μαρτυρίες.
«έρχομαι συναγαγείν πάντα τα έθνη και τας γλώσσας, και ήξουσι και όψονται την δόξαν μου. 19 και καταλείψω επ‘ αυτών σημεία και εξαποστελώ εξ αυτών σεσωσμένους εις τα έθνη, εις Θαρσίς και Φουδ και Λούδ και Μοσόχ και εις Θοβέλ και εις την Ελλάδα και εις τας νήσους τας πόρρω, οί ουκ ακηκόασί μου το όνομα ουδέ εωράκασί μου την δόξαν, και αναγγελούσι την δόξαν μου εν τοις έθνεσι. 20 και άξουσιν τους αδελφούς υμών εκ πάντων των εθνών δώρον Κυρίω μεθ ‘ ίππων και αρμάτων εν λαμπήναις ημιόνων μετά σκιαδίων εις την αγίαν πόλιν Ιερουσαλήμ, είπε Κύριος, ως αν ενέγκαισαν οι υιοί Ισραήλ τας θυσίας αυτών εμοί μετά ψαλμών εις τον οίκον Κυρίου. 21 και απ‘ αυτών λήψομαι εμοί ιερείς και Λευίτας, είπε Κύριος» (Ησαϊας, ξς 18-21).
Είναι μία σπουδαία προφητεία του Ησαϊα που αφορά την εποχή της Καινής Διαθήκης. Ο Κύριος θα μαζέψει όλα τα έθνη και όλες τις γλώσσες για να δουν την δόξα Του. Θα αποστείλει σεσωσμένους από αυτούς στα έθνη, προς εκείνους που δεν άκουσαν για τον Θεό, ούτε γνωρίζουν το όνομά Του. Αυτοί θα αναγγείλουν την δόξα του Κυρίου προς τα έθνη, και θα φέρουν τους αδελφούς από όλα τα έθνη ως δώρο στον Κύριο, στην Ιερουσαλήμ, που για μας κατά τα λόγια του απ Παύλου είναι η Εκκλησία και βασιλεία των ουρανών. (Εβραίους ιβ 22). Και από αυτούς (από τους πιστούς δηλαδή που θα έρθουν κοντά Του από τα έθνη), θα πάρει ιερείς και λευίτες. Θα εκλέξει ανθρώπους δηλαδή από τους ήδη πιστούς, δίνοντάς τους μετοχή στην ιεροσύνη Του.
Άλλο χωρίο από τον Ησαϊα, είναι το ακόλουθο· «και αντί χαλκού οίσω σοι χρυσίον, αντί δε σιδήρου οίσω σοι αργύριον, αντί δε ξύλων οίσω σοι χαλκόν, αντί δε λίθων σίδηρον. και δώσω τους άρχοντάς σου εν ειρήνη και τους επισκόπους σου εν δικαιοσύνη» (Ησαϊας ξ 17-18).
Εδώ, έχουμε μαρτυρία και ερμηνεία του αγίου Κλήμη Ρώμης, ο οποίος στην επιστολή του προς Κορινθίους, επικαλείται το συγκεκριμένο χωρίο του Ησαϊα, δείχνοντας ότι οι απόστολοι κήρυξαν, βάπτισαν, οργάνωσαν τις τοπικές Εκκλησίες εγκαθιστώντας επισκόπους και διακόνους.
