ΠΩΣ «ΑΝΑΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ» ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ
ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ;
ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ «ΝΕΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ»;
Η Γιολάντα (ενεργό
μέλος της ΕΑΕΠ) απαντά σε σχόλιο του προτεστάντη Σταύρου σχετικά με την
αλλαγή που συμβαίνει στους ανθρώπους όταν ‘αναγεννιούνται’ μέσα στην
αίρεση.
Σταύρο,
λες: "Αλλάζει ανθρώπους αυτό το ευαγγέλιο που εσείς κατηγορείτε.
Δέχονται τον Χριστό άνθρωποι, γίνονται νέα κτίσματα και έχουν την
βεβαιότητα τις σωτηρίας. Ότι κακές συνήθειες κι’αν είχαν ελευθερώνονται
και γίνονται σωστοί και χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία".
Αυτό
ακριβώς προσπαθεί να πουλήσει κάθε προτεσταντική ομάδα. Αυτό μάθαινα
εγώ στην ΕΑΕΠ τόσα χρόνια, ότι άνθρωποι δύστυχοι, ταλαιπωρημένοι
γνώρισαν την ΕΑΕΠ, άλλαξαν ζωή, έκαναν οικογένεια και έγιναν χρήσιμοι
για την κοινωνία. Το πίστευα αυτό και γι' αυτό σκανδαλιζόμουν όταν
έβλεπα τους "αναγεννημένους" ανθρώπους μετά από λίγο καιρό να φέρονται
το ίδιο, μην πω χειρότερα από τους "μη αναγεννημένους". Τελικά κατάλαβα
ότι όλο αυτό είναι φτιαχτό, η θεωρία περί καινούργιας ζωής και αυτόματης
απόσβεσης όλων των παλιών συνηθειών, είναι ένα παραμύθι που η ΕΑΕΠ
ΘΕΛΕΙ να πιστέψετε. Δεν λέω, όντως άνθρωποι δέχτηκαν το Χριστό, αλλά
αυτό έγινε επειδή ακριβώς το έργο αυτό ο ίδιος ο Χριστός το έκανε στη
ζωή τους, όχι η ΕΑΕΠ. Αν έρχονταν πιο κοντά στο Χριστό ενώ ήταν στην
Ορθοδοξία, πριν μπουν σε διάφορες ομάδες, πάλι ο Χριστός θα ερχόταν και
θα τους φώτιζε με το λόγο Του. Το έργο είναι μόνο δικό του, ΔΕΝ είναι
των προτεσταντικών ομάδων. Και όπως πιστεύει η Ορθοδοξία, η αναγέννηση
δεν είναι κάτι που γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Η απότομη στροφή
180 μοιρών, πρόκειται για κατάσταση ψυχολογικής πίεσης και αυθυποβολής.
Έρχεται κάποιος με τις συνήθειές του, π.χ μια γυναίκα με παντελόνι και
προσπαθεί να ενταχθεί στην ΕΑΕΠ. Πρώτον, και μόνο το να βλέπει τις
γυναίκες της ενδοομάδας αυτής να φοράνε πάντα φούστα, πιέζεται μέσα της
να αλλάξει. Της είναι όμως δύσκολο και μετά μαθαίνει ότι ο καιρός για
σωτηρία τελειώνει, ο Χριστός έρχεται να παραλάβει την εκκλησία του με
την αρπαγή, αν δεν αναγεννηθεί και βαπτιστεί δεν θα σωθεί, αλλοίμονο
όμως, πώς θα γίνει αυτό αφού φοράει ακόμα παντελόνι; Αυτήν την πίεση την
επεξεργάζεται μέσα της, τα μέλη της μιλάνε, οι κήρυκες την πιέζουν,
"προσευχήσου ένθερμα και ο Κύριος θα στο πάρει το παντελόνι" της λένε.
Αυτή μπορεί να βασανιστεί στην προσευχή και τελικά, με τη δύναμη της
αυθυποβολής, ΠΕΙΘΕΙ τον εαυτό της ότι μισεί το παντελόνι. Οι άνθρωποι
μπορούν να κάνουν τα πάντα προκειμένου να γίνουν αποδεκτοί κάπου. Έπειτα
έρχεται η επιβράβευση από τα άλλα μέλη, "δόξα στον Κύριο, σε
ελευθέρωσε, τώρα μπορείς να κάνεις το θέλημά του" και βαφτίζεται στο
νερό. Πλέον νιώθει ένα με τα υπόλοιπα μέλη και καθόλου κατώτερη. Επίσης,
τώρα παίρνει κι εκείνη εισιτήριο για την "αρπαγή". Πόσο όμως θα
κρατήσει αυτό; Η εσωτερική πίεση του εαυτού είναι προσωρινή δύναμη.
Κάποια στιγμή θα λυγίσει και θα επιθυμήσει πάλι το παντελόνι. Θα αρχίσει
πρώτα να φοράει δειλά δειλά στο σπίτι, να μην τη δει κανένας κι ύστερα
αυτό μπορεί να επεκταθεί. Σε ποιόν όμως θα τολμήσει να πει γι'αυτήν την
αλλαγή; Σε κανέναν, αφού θα την κατηγορήσουν ότι έπεσε πνευματικά και θα
την κουτσομπολεύσουν. Κι έτσι, αρχίζει η υποκρισία. Αυτή είναι και
εξήγηση του γιατί στην ΕΑΕΠ εφαρμόζουν πολλά πράγματα που θα ακούς να
κατακρίνουν, όπως π.χ οι παραδόσεις των γιορτών.
Ήθελα
να κάνω αυτήν την ψυχολογική ανάλυση για τα στάδια που περνάει το άτομο
στις προτεσταντικές ομάδες, για να μην περνάει Σταύρο, το παραμύθι αυτό
ότι αλλάζουν ζωές και όλα είναι εντάξει. Οι ζωές των ανθρώπων στην ΕΑΕΠ
γίνονται καλύτερες άραγε; Εάν τα δούμε σε βάθος τα πράγματα, στην ουσία
οι άνθρωποι χάνουν την ταυτότητά τους και σκέφτονται πλέον ομαδικά, με
βάση το τι τους λένε οι προεστώτες. Έρχονται σε ρήξη με συγγενείς και
φίλους επειδή νομίζουν ότι "άγιασαν" και οι υπόλοιποι είναι "κόσμος".
Υποκρίνονται ότι είναι πνευματικοί και καταπιέζουν τις παλιές τους
συνήθειες, τις οποίες συχνά εφαρμόζουν κρυφά. Και το χειρότερο, παίρνουν
κάποιο αξίωμα για το οποίο δεν ήταν άξιοι, νομίζουν ότι κάποιοι έγιναν
και η περηφάνια τους εκτοξεύεται. Το να βρουν σύζυγο σε έναν νεαρό που
έρχεται στην ΕΑΕΠ και το να τον "χειροτονήσουν" μετά εργάτη, όλα αυτά
γίνονται ΣΚΟΠΙΜΑ για να τον δέσουν και να μη φύγει. Κι εγώ ακριβώς
γι'αυτό επαναστάτησα, γιατί αυτό που οι εργάτες της ΕΑΕΠ θα ονόμαζαν
"αποκατάσταση στη ζωή και ευλογία", στην ουσία ξέρεις τι ήταν; Να
παντρευτείς με προξενιό, χωρίς να αγαπάς και να σε αγαπάνε, κι έπειτα ο
άντρας να πάρει ένα αξίωμα κι εσύ να τον στηρίζεις μια ζωή, ποζάροντας
σαν κυρία διακόνου ή κυρία πρεσβυτέρου. Ένα τέλειο ζευγάρι υποκριτών.
Τέτοια ζωή δεν ήθελα με τίποτα να ζήσω. Αυτός είναι λοιπόν ο κύκλος ζωής
των μελών, μια τελείως ψεύτικη κατάσταση που ανακυκλώνεται συνέχεια, κι
όχι ένας θαυμαστός, νέος τρόπος ζωής όπως λες Σταύρο.
