Απάντηση σε Προτεσταντική ‘’μελέτη’’ περί της δήθεν ‘’θεοποίησης’’ της Παρθένου Μαρίας. Πού θα βρούμε αποδοχή και ανάπαυση;
·
Έτσι, έχουμε στην επίσημη διακήρυξη της Ζ Οικουμενικής συνόδου· «Τον μεν (Χριστό) ως Θεόν και Δεσπότην, τους δε (αγίους) δια τον κοινόν Δεσπότην, ως αυτού γνησίους θεράποντας τιμώντες και σέβοντες και την κατά σχέσιν προσκύνησιν απονέμοντες» (Συνοδικό Ορθοδοξίας, Ζ Οικουμενικής) [Η Ορθοδοξία μας, π Αλεβιζόπουλος, σελ. 419].
Για την μεσιτεία αγγέλων και αγίων παραθέτουμε τα παρακάτω χαρακτηριστικά παραδείγματα από την Αγία Γραφή.
α. Στο βιβλίο του προφήτη Ζαχαρία, ο άγγελος του Κυρίου ρωτάει τον Κύριο για την Ιερουσαλήμ. Και ο Κύριος του απαντάει με λόγους παρηγορητικούς. Αυτούς τους λόγους, τους μεταφέρει στον προφήτη Ζαχαρία με σκοπό να τους πει στο λαό της Ιερουσαλήμ. «και απεκριθη ο αγγελος κυριου και ειπεν κυριε παντοκρατωρ εως τινος ου μη ελεησης την ιερουσαλημ και τας πολεις ιουδα ας υπερειδες τουτο εβδομηκοστον ετος και απεκριθη κυριος παντοκρατωρ τω αγγελω τω λαλουντι εν εμοι ρηματα καλα και λογους παρακλητικους» (Ζαχαρίας, α 12-13).
β. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης, ένας άγγελος προσφέρει θυμίαμα και μεταφέρει τις προσευχές όλων των αγίων ενώπιων του θρόνου του Θεού. «και αλλος αγγελος ηλθε και εσταθη επι του θυσιαστηριου εχων λιβανωτον χρυσουν, και εδοθη αυτω θυμιαματα πολλα ινα δωση ταις προσευχαις των αγιων παντων επι το θυσιαστηριον το χρυσουν το ενωπιον του θρόνου. και ανεβη ο καπνος των θυμιαματων ταις προσευχαις των αγιων εκ χειρος του αγγελου ενωπιον του θεου» (Αποκάλυψη, η 3-4). Αυτό, σαφέστατα δεν έχει καμία σχέση με το χωρίο που διαστρέφεται από τους αιρετικούς Προτεστάντες που γράφει ο απ Παύλος «εις γαρ θεος εις και μεσιτης θεου και ανθρωπων ανθρωπος χριστος ιησους» (Α Τιμοθέου, β 5), καθώς μιλάει καθαρά για μεσιτεία μεταξύ ανθρώπων και Θεού. Η μεσιτεία των αγίων είναι ανάμεσα στους ανθρώπους και τον Χριστό. Και γίνεται αντιληπτό αυτό, από τις προτροπές που έχει δώσει ο απ Παύλος περί προσευχής πριν αναφέρει το χωρίο 5. Οι άγιοι που ‘’κοιμήθηκαν’’ δεν είναι νεκροί, αλλά ζωντανοί, καθώς ο Χριστός δίδαξε ότι «ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται, και πάς ο ζών και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα» (Ίωάννης, ια 26). Οι άγιοι λοιπόν δεν είναι νεκροί, αλλά «ουκ εστιν ο θεος νεκρων αλλα ζωντων. υμεις ουν πολυ πλανασθε (Μάρκος, ιβ 27). Το διαβάσατε αγαπητοί μου Προτεστάντες? Αν πιστεύετε ότι οι άγιοι είναι νεκροί, ο Χριστός σας λέει πλανεμένους. Όπως εσείς προσεύχεστε για τους αδελφούς σας, το ίδιο κάνουν και οι άγιοι στον ουρανό για μας.
γ. Βλέπουμε ολοκάθαρα τους 24 πρεσβυτέρους στο βιβλίο της Αποκάλυψης να προσκυνούν και να συνομιλούν με τον Θεό και να γνωρίζουν την κατάσταση στην γη. «και οι εικοσι τεσσαρες πρεσβυτεροι οι ενωπιον του θρονου του θεου, οι κάθηνται επι τους θρονους αυτων, επεσαν επι τα προσωπα αυτων και προσεκυνησαν τω θεω λεγοντες· ευχαριστουμεν σοι Κυριε ο Θεος ο Παντοκρατωρ, ο ων και ο ην και ο ερχομενος, οτι ειληφας την δυναμιν σου την μεγαλην και εβασιλευσας, και τα εθνη ωργισθησαν και ηλθεν η οργη σου και ο καιρος των εθνών κριθηναι και δουναι τον μισθον τοις δουλοις σου τοις προφηταις και τοις αγιοις και τοις φοβουμενοις το ονομα σου, τοις μικροις και τοις μεγαλοις» (Αποκάλυψη, ια 16-18). Η γνώση που έχουν, δεν είναι βέβαια στοιχείο της δήθεν πανταχού παρουσίας τους, αλλά στοιχείο του πλήρους φωτισμού τους. «αρτι γινωσκω εκ μερους τοτε δε επιγνωσομαι καθως και επεγνωσθην» (Α Κορινθίους, ιγ 12).
Αφού διευκρινίσαμε κάποια βασικά πραγματάκια, μπορούμε να προχωρήσουμε στην αναίρεση.
Θέσεις 1-2
Γράφουν·
1) Πού θα βρούμε αποδοχή και ανάπαυση;
(ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ) (Ιησούς Χριστός): Έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. (Ματθαίος: ια' 28)
(ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ) ...και τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω• (Ιωάννης: ς' 37)
(ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ) ... πού προσφύγω; πού δέ καί σωθήσομαι;... είς σέ μόνην ελπίζω, και θαρρώ, και καυχώμαι, και προστρέχω...
(ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ) Ουδείς προστρέχων επί σοί, κατησχυμμένος απο σού εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε.
Παρατήρηση.
1. Έχει ως εξής· «Ουδείς προστρέχων επί σοί, κατησχυμμένος από σού εκπορεύεται, Αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλ' αιτείται τήν χάριν, καί λαμβάνει τό δώρημα, προς το συμφέρον τής αιτήσεως. Ειρήνευσον πρεσβείαις τής Θεοτόκου…» (Θεοτόκιον).
Σχόλιο.
Μιλάει για την μεσιτεία της Θεοτόκου. Αν από αυτό ‘’θεοποιείται’’, τότε ‘’θεοί’’ είναι και οι άγιοι, και ο άγγελος στον Ζαχαρία, και οι 24 πρεσβύτεροι της Αποκαλύψεως. Η καταφυγή μας στην Θεοτόκο δεν την κάνει ‘’θεό’’, ούτε φυσικά καταργεί την καταφυγή μας στον Χριστό, όπως μας προτρέπει ο Κύριος κάνοντας γενική πρόσκληση. Μάλιστα, κανένας δεν φεύγει ντροπιασμένος εφόσον ζητά κατά το θέλημα του Θεού. Η ιδιότητά της ως ‘’θεοτόκου’’, της δίνει περισσότερη παρρησία από ότι τους άλλους αγίους ενώπιον του Χριστού. Ο επίσκοπος Ιάκωβος αναφέρει· «πολυ ισχυει δεησις δικαιου ενεργουμενη» (Ιάκωβος, ε 16). Όσο για την ‘’μόνη’’ ελπίδα, θυμίζουμε ότι και για τον απόστολο Παύλο η ελπίδα, η χαρά, και ο στέφανος της καυχήσεως ενώπιον του Χριστού, ήταν η εκκλησία στην Θεσσαλονίκη. «τις γαρ ημων ελπις η χαρα η στεφανος καυχησεως η ουχι και υμεις εμπροσθεν του Κυριου ημων Ιησου Χριστου εν τη αυτού παρουσία?» (Α Θεσσαλονικείς, β 19).
Μήπως ο απ Παύλος έπαυσε να ελπίζει στον Χριστό? Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς κάτι τέτοιο. Όσο για το ‘’μόνη’’ ελπίς, χάρη στην μεσιτεία της προς τον Κύριο. Μεσιτεία σημαίνει ότι από τον Χριστό περιμένουμε την αγαθή δόση με την μεσολάβηση της Παρθένου Μαρίας. Αφού η μεσιτεία στρέφεται προς τον Κύριο.
Γράφουν·
2) Ποιος είναι η πρώτη καταφυγή μας μετά το Θεό;
(ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ) Ο Στέφανος (τη στιγμή που τον λιθοβολούσαν) επικαλούνταν και έλεγε: «Κύριε Ιησού, δέξου το πνεύμα μου». (Πράξεις 7:59).
(ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ) Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν είς σέ καταφεύγομεν
Παρατηρήσεις
1. Ο άγιος Στέφανος καταφεύγει στον Χριστό, που είναι Θεός.
2. Ο άγιος πρωτομάρτυρας Στέφανος είναι στο τέλος της επίγειας του ζωής, ενώ το χωρίο από την υμνολογία μιλάει για επίγειους κινδύνους.
3. Ο απ Παύλος, σε περίπτωση κινδύνου κατέφυγε στο να ενεργήσει αντίθετα από ότι πίστευε, για τον φόβο των Ιουδαίων· έκανε περιτομή στον Τιμόθεο. Κατέφυγε σε κάτι που δεν πίστευε, για να διασωθούν από τον κίνδυνο των φανατισμένων Ιουδαίων (Πράξεις, ιστ 1-3). Η καταφυγή στην Παναγία πείραξε τους αιρετικούς? Και στο κάτω- κάτω, δεν έχουμε αντίθεση στο χωρίο της Αγίας Γραφής και της υμνολογίας. Το ένα συμπληρώνει το άλλο. Κάλλιστα, μετά τον Θεό, μπορούμε να καταφεύγουμε στις βοηθητικές μεσιτείες των αγίων, όπως καταφεύγουμε και στο να ζητήσουμε τις προσευχές της εκκλησίας εδώ στην γη.
Σχόλιο.
Το χωρίο από την υμνολογία λέει το αντίθετο από τους ισχυρισμούς των αιρετικών. Ξεχωρίζει την Παρθένο Μαρία από τον Θεό. Δεν τους εξισώνει. Επομένως δεν έχουμε ‘’θεοποίηση’’ της Μαρίας. Είναι πρώτη στην τάξη των αγίων. Και τούτο, διότι κυοφόρησε τον Λόγο του Θεού, και για αυτό θα την μακαρίζουν όλες οι γενεές, καθώς γράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς.
