1ο. Πρώτη μαρτυρία έχουμε στο κήρυγμα του απ Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής. Αφού λοιπόν κήρυξε στα πλήθη για τον Ιησού Χριστό και αφού εξήγησε τι φαινόμενο έλαβε χώρα και ποιά προφητεία είχε μόλις εκπληρωθεί, τους λέει· «Μετανοήσατε, και βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τω ονόματι Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και λήψεσθε την δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Υμίν γαρ εστίν η επαγγελία και τοις τέκνοις υμών και πάσι τοις εις μακράν, όσους αν προσκαλέσηται Κύριος ο Θεός ημών» (Πράξεις Αγίων Αποστόλων, β 38-39).
Τους λέει να μετανοήσουν και να βαπτιστούν στο όνομα του Ιησού Χριστού και θα λάβουν έπειτα την δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Διότι ‘’είναι για σας και για τα παιδιά σας’’. Στην συνέχεια, ο ευαγγελιστής Λουκάς μας λέει ότι βαπτίστηκαν τρεις χιλιάδες άνθρωποι. Ανάμεσα σε αυτούς, δεν υπήρχαν άραγε και νήπια και παιδιά? Από την επαγγελία της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, ο απ Πέτρος δεν εξαιρεί ‘’τοις τέκνοις υμών’’. Αν λοιπόν είναι μέτοχοι της δωρεάς αυτής, δεν είναι και του βαπτίσματος? Ή μήπως θέλουν να μας πουν οι Προτεστάντες ότι κανένας από τους τρεις χιλιάδες δεν είχε παιδί ή νήπιο? Μάλιστα είναι για όλους όσους προσκαλέσει ο Κύριος κοντά Του. Ο ίδιος ο Κύριος προσκάλεσε παιδιά και μητέρες έφερναν τα νήπιά τους στον Χριστό. Δεν μπορούσαν να έρθουν από μόνα τους τα βρέφη, άλλοι τα έφερναν στον Κύριο και Εκείνος τα ευλογούσε.
2ο . Η διάβαση της Ερυθράς θάλασσας προεικονίζει, κατά τον απ Παύλο, το βάπτισμα στο νερό. «Ου θέλω δε υμάς αγνοείν, αδελφοί, ότι οι πατέρες ημών πάντες υπό την νεφέλην ήσαν, και πάντες εις τον Μωυσήν εβαπτίσαντο εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση» (Α Κορινθίους, Ι 1-2). Και παρακάτω, «Ταύτα δε τύποι ημών εγενήθησαν» (Α Κορινθίους, Ι 6). Πως διήλθαν οι Εβραίοι δια της Ερυθράς θαλάσσης? Αναφέρεται στην προς Εβραίους επιστολή· «Πίστει διέβησαν την Ερυθράν θάλασσαν ως δια ξηράς, ης πείραν λαβόντες οι Αιγύπτιοι κατεπόθησαν» (Εβραίους, ΙΑ 29). Διήλθαν λοιπόν δια της πίστεως. Μήπως άφησαν στην άλλη πλευρά τα νήπιά τους που δεν είχαν εκ των πραγμάτων δυνατότητα πίστης? Και είναι ξεκάθαρο ότι εξάσκησαν πίστη για να περάσουν μέσα από την θάλασσα. Πίστη για τους ίδιους τους εαυτούς τους, εφόσον αν δεν πίστευαν ότι ο Θεός θα κρατούσε τα νερά δεν θα περνούσαν από φόβο μήπως και τους κατακλείσουν τα ύδατα, αλλά και για τα νήπιά τους. Η Γραφή αναφέρει ότι ήταν μεγάλο πλήθος λαού· «Συρίαν απέβαλεν ο πατήρ μου και κατέβη εις Αίγυπτον και παρώκησεν εκεί εν αριθμώ βραχεί και εγένετο εκεί εις έθνος μέγα και πλήθος πολύ» (Δευτερονόμιο, ΚΣΤ 5).
3ο. Ο απ Παύλος, συσχετίζει την περιτομή των Εβραίων με το Χριστιανικό βάπτισμα. «Εν ω και περιετμήθητε περιτομή αχειροποίητω εν τη απεκδύσει του σώματος των αμαρτιών της σαρκός, εν τη περιτομή του Χριστού, συνταφέντες αυτώ εν τω βαπτίσματι, εν ω και συνηγέρθητε δια της πίστεως της ενεργείας του Θεού του εγείραντος αυτόν εκ των νεκρών» (Κολοσσαείς, β 11-12).
Η περιτομή των Εβραίων για μας είναι το βάπτισμα στο νερό. Ο Θεός έδωσε την περιτομή στον Αβραάμ, ο οποίος πίστευε και του λογαριάστηκε εις δικαιοσύνη. Δια της περιτομής λογιζόταν κάποιος στον λαό του θεού την εποχή εκείνη. Ο ίδιος έκανε περιτομή αφού πρώτα πίστεψε. Το ίδιο και οι επόμενοι. Όμως, από ένα σημείο και μετά, έκαναν περιτομή και στα νήπιά τους. Έχουμε παράδειγμα, τον Κύριο, στον οποίο έκαναν περιτομή όταν ήταν οκτώ ημερών. Ο ίδιος ο Θεός είχε δώσει στον Μωυσή την εντολή της περιτομής στα αρσενικά την όγδοη ημέρα. «Και τη ημέρα τη ογδόη περιτέμει την σάρκα της ακροβυστίας αυτού» (Λευιτικό, ΙΒ 3). Και ενώ ο Αβραάμ εξάσκησε την πίστη του για την περιτομή, για τα βρέφη άλλοι εξασκούσαν την πίστη για λογαριασμό τους. Και τα δύο ήταν εντολές του Θεού. Και αυτό απαντά και στην Προτεσταντική αντίρρηση ότι ο απ Παύλος αναφέρει «εν ω και συνηγέρθητε δια της πίστεως» στο παραπάνω χωρίο, ότι προϋποθέτει την πίστη. Κανένα πρόβλημα. Όταν ο βαπτιζόμενος είναι μεγάλος, προηγείται η πίστη. Όταν είναι βρέφος, ακολουθεί. Ακριβώς όπως και με την περιτομή των Εβραίων.
«Αν και βέβαια πολλοί νομίζουν ότι η δωρεά παρέχει μόνο άφεση αμαρτημάτων, εμείς όμως απαριθμήσαμε δέκα τιμές. Γι’ αυτό βέβαια και βαπτίζομε τα παιδιά αν και δεν έχουν αμαρτίες, για να προστεθεί σ’ αυτά αγιασμός, δικαιοσύνη, υιοθεσία, κληρονομιά, αδελφότητα, το να είναι μέλη του Χριστού, το να γίνουν κατοκοιτήριο του Πνεύματος» («Ομιλίες Κατηχητικές-Ηθικές» αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου (Α΄), Πατερικαί εκδ. «Γρηγόριος ο Παλαμάς», Θεσσαλονίκη 1987, σελ. 387).
